Interview Amy Ewing

Amy Ewing schreef het razend populaire boek The Jewel en wij mochten even gezellig met haar kletsen over haarzelf en het boek! Ze woont nu in Harlem en is nog best een onzekere schrijfster. Daarom leest ze ook geen recensies over haar boeken. In haar boeken probeert ze bepaalde thema’s naar voren te laten komen, zoals familie en dat je de baas moet zijn over je eigen leven!

Hoe zou je het verhaal van The Jewel aan een vriend vertellen?

Het gaat over een stad waarin jonge vrouwen als surrogaat geveild worden aan vorstelijke vrouwen die geen kinderen kunnen krijgen. Dat is het eigenlijk wel. Ik houd ervan om het kort te houden en niet te veel uit te wijden.

Ik houd er echt van om te schrijven. Om dan een mooie wereld te creëren die ondergeschikt is aan een slechterik, waardoor er groot een gevaar en mishandeling ontstaat in het verhaal. Op deze manier wil ik mensen aanmoedigen om verder te kijken dan de mooie wereld, want niet alles is wat het lijkt. Daarnaast wil ik graag sterke vrouwelijke karakters maken. Eigenlijk een heleboel!

Bron: Harper Teen

Hoe heb je de wereld eigenlijk bedacht? Als een dystopia?

Ik weet dat The Jewel onder dystopia valt, maar zo heb ik het eigenlijk niet geschreven. Ik heb het geschreven als een echt fantasie verhaal. De royalty zijn gebaseerd op het prerevolutionaire Frankrijk. De scheiding tussen arm en rijk was toen zo groot.

Ik kwam eigenlijk op het idee voor het verhaal in The Jewel toen ik naar de film Taken aan het kijken was. Zijn dochter werd ook verkocht als een seksslaaf. Er werd op haar geboden door allemaal rijke mannen. Ik keek naar de scène en dacht: Wat als die mannen vrouwen waren geweest? En dat die vrouwen niet de 9 maanden aan moeite en pijn wilden doorstaan van het dragen van een baby. Maar als een fantasieschrijfster wilde ik natuurlijk overal magie in verwerken! En toen kwam ik op het idee dat de meisjes speciale gaven zouden hebben. Op deze manier konden de royalty’s hun bloedlijn behouden.

Was het moeilijk om te beschrijven hoe de magie zich ontwikkelde?

Het duurde erg lang om de magie juist te krijgen in de tweede helft van The White Rose. Ik begreep de magie in het begin heel erg goed, maar toen het zich ontwikkelde moest ik regels gaan maken. Het is namelijk niet interessant als de gaven alles kunnen oplossen. Er moesten dus beperkingen komen. Het moest uitdagend worden en het duurde lang om daar een goede balans in te vinden.

Op het einde moest de natuur winnen. We moeten dat respecteren. Het moest beschermd worden, maar je hebt altijd iemand die langskomt om het te vernietigen. Ze willen alles voor zichzelf hebben!

Waarom begint de liefde tussen Violet en Ash zo plotseling?

Ik snap dat de lezers hierover klagen, ik zal het waarschijnlijk ook nooit meer op deze manier doen. Als ik terugkijk op de serie, dan heb ik er ook echt spijt van dat ik Ash niet goed heb uitgelegd aan de lezers. Ik kende hem zelf al, maar dat zegt natuurlijk niks over de lezers. Daar verscheen hij gewoon opeens op het toneel.

Ik wist wel zeker dat ze snel verliefd moesten worden op elkaar, omdat ze zo op elkaar leken. Ze begrepen de situatie waar ze in zaten. Ik weet dat de andere delen nog niet in het Nederlands zijn uitgekomen, maar naarmate je verder komt in de serie zal de relatie van Violet en Ash duidelijker worden. Hun relatie gaat door dalen. Violet komt erachter dat ze niet alles weet van de man waarop ze verliefd is geworden. Het is een uitdaging voor haar om meer over hem te weten te komen. En dat is natuurlijk een relatie. Het begin van elke relatie is van ‘OMG, hij is geweldig!’ en dan na een paar maanden komt de realiteit om de hoek kijken. Ik hou ervan dat hun hier ook doorheen gaan!

Vind je het moeilijk dat jouw wereld vergeleken wordt met bijvoorbeeld The Hunger Games of Divergent? Of haalde je daar juist je inspiratie vandaan?

Ik probeerde gewoon bij mezelf te blijven, maar soms is het moeilijk. Ik houd van The Hunger Games. En daar heb je natuurlijk de districten. Maar ik heb me er niet door laten inspireren. Ik dacht gewoon: Wat heeft een stad precies nodig? En toen wilde ik een scheiding aanbrengen. Want dat is de makkelijkste manier om controle te hebben over mensen. En dat heb je natuurlijk ook in The Hunger Games. Het is gewoon een universeel idee, dus ik wilde niet iets herschrijven of gebruiken.

Lees je alle recensies over je boek?

Ik lees eigenlijk nooit recensies. Ze stuurde me wel een paar ‘trade reviews’ nadat ik Alice in Zombieland had geschreven, maar ik was vergeten om ze te lezen. Toen mijn boek daarna uitkwam dacht ik ‘Oh, ik moet ze nog lezen’ en het bleek dat ze me boek erg goed vonden! Soms kom ik er per ongeluk eentje tegen en dan lees ik hem wel. Maar ik ga zelf niet op zoek naar recensies met kritiek. Natuurlijk, mensen mogen het boek niet goed vinden. Dat is ook hun recht.

Maar is het soms niet moeilijk vanwege de sociale media?

Ja. Maar gelukkig word ik door de meeste mensen, die mijn boek niet goed vonden, niet getagd. Dus dat scheelt weer. Ik ben zelf namelijk nogal onzeker en twijfel aan mezelf als een schrijfster, dus ik kan dat van iemand anders er niet bij gebruiken. Het blijft boven mijn hoofd hangen, terwijl ik werk te doen heb! Ik wil me dus liever niet met de recensies over mijn boek bezig houden.

Wat deed het succes van The Jewel met je?

Ik ben zeker heel erg gelukkig. Het boek is er altijd om je eraan te herinneren wat je hebt bereikt. Ik denk ook dat ik zelfverzekerder ben geworden als schrijfster. Maar ik ben er nog lang niet, maar ik weet nu dat ik het wel kan. Ik ben ook alweer een nieuwe serie aan het schrijven, die komt volgend jaar uit.

Waar gaat je nieuwe serie over?

Het gaat over een stad in de lucht waar magische lesbische vrouwen wonen. Ze zijn verbonden aan deze planeet. Om deze verbinding te verbreken, en naar een nieuwe planeet te verhuizen, moeten ze iemand van zichzelf opofferen. Één van de meisjes offert zich op en dat gaat helemaal verkeerd. Ze belandt in één van de landen op de nieuwe planeet en wordt ontvoerd door een tweeling (een jongen en een meisje). Hun vader leidt een aantal theathers in New York waar toneelstukken worden opgevoerd met religieuze propeganda. Zij moet hier nu de slechterik in spelen. Ondertussen zoekt ze uit hoe ze terug kan komen naar haar eigen planeet. Het is dus veel complexer dan The Jewel.

Uit hoeveel boeken gaat de serie bestaan?

Uit twee boeken. Er gebeurt echt heel erg veel in de boeken. Het zijn dus wel twee lekkere dikke boeken!

Wil je ook in het fantasiegenre gaan schrijven?

Ja. Mijn nieuwe zie ik als echte fantasie. Net als de serie vanThe Jewel eigenlijk. Ik ben natuurlijk nog lang niet zo goed als Tolkien, dat zijn er maar weinig. Ik denk ook niet dat ik daar ooit zal komen, maar ik blijf ernaar streven.

Probeer je vrouwelijke karakters te schrijven waar meisjes zich mee kunnen identificeren?

Ik wil graag laten zien dat er een heleboel soorten vrouwen bestaan. Er zijn meisjes zoals Lily, die van mode en roddels houden, maar er zijn ook meisjes zoals Raven. Violet was heel erg belangrijk voor mij, omdat ik een verlegen meisje was. Ik wou op haar lijken en ik voelde me slecht dat ik niet zoals haar was.

Maar ik wilde ook iemand in het vergaal hebben zoals de hertogin, die erg gelaagd is. Vele zullen zeggen dat ze de slechterik is, maar ik denk dat ze het perfecte voorbeeld is van natuur vs. opvoeding. Als ze ergens anders in de stad had gewoond was ze waarschijnlijk een erg gevoelige vrouw geweest.

Verwerk je bepaalde thema’s in je boeken?

In mijn nieuwe serie wil ik ontdekken wat familie is en wat een familie kan zijn. Dit is erg belangrijk voor mij. Ik houd van mijn gewone familie, maar ik wil andere laten zien dat je familie ook anders kan zijn. Er zijn meerder typen liefde. In The Jewel was het erg belangrijk voor mij dat je de beschikking hebt over je eigen lichaam. Ik begreep het thema niet totdat ik de eerste 60 pagina’s geschreven had.

Wat is jouw favoriete boek?

Mijn gebruikelijke antwoord is De GVR van Roald Dahl. Hij is mijn favoriete auteur. Ik ben erg geïnspireerd geraakt door zijn duisternis dat gemengd is met humor. Ik gebruik zelf glamour in plaats van humor. Ik vind die combinatie erg leuk! Daarnaast houd ik van Tolkien, Lord of the Rings, en Game of Thrones. Dus eigenlijk ben ik gewoon gek op fantasie.