Interview David Arnold

David Arnold kennen we van het populaire Young Adult boek Kids of Apetite. Hij woont nu in Kentucky met zijn vrouw en zoontje. Op een nieuw boek hoeven we niet lang meer te wachten! In juni verschijnt namelijk zijn boek Mosquitoland. En er is nog meer goed nieuws: hij is al bezig met zijn volgende boek! Hij vindt het vooral leuk om realistische boeken te schrijven door een eerlijk en persoonlijk verhaal te vertellen aan de lezer!

Wanneer ben je begonnen met schrijven?

Ik was eerst een musicus in Nashville voor 10 jaar. Ik was een freelance producer en ik schreef liedjes voor reclames en films. Ik wilde dit eigenlijk wel de rest van mijn leven blijven doen. Maar in 2011 kwamen mijn vrouw en ik erachter dat we een baby zouden krijgen, wat eigenlijk gepland was. Mijn vrouw had een geweldige baan waar ze van hield en een hele goede zorgverzekering. Ik had die niet. Dus toen hebben we besloten dat zij door zou gaan met werken en dat ik thuis zou blijven voor de baby. Toen ben ik van de muziek afgestapt en ben ik gaan schrijven.

Hield je wel altijd al van schrijven?

Ja, zeker! Het was zeker een hobby van mij. Ik schreef wel, maar ik nam het niet heel erg serieus. Ik focuste me op een jonger publiek (zoals Limony Snicket). Maar ik was er nooit serieus over, dat kwam pas toen ik een thuisblijvende vader werd. Ik heb twee jaar gedaan over Mosquitoland, terwijl ik voor mijn baby zorgde. Dus het is mogelijk om een boek te schrijven met een baby in huis!

Is Kids of Apetite één van je eerste boeken?

Ja, dat is het. Het is het eerste boek dat in het Nederlands is uitgegeven, maar het is mijn tweede boek dat ik heb geschreven. Mijn eerste boek heet Mosquitoland en is in 2015 in Amerika uitgegeven. Het komt hier in juni uit.

Waarom denk jij dat Kids of Apetite zo succesvol is?

Ik weet het eigenlijk niet. Als schrijver heb je niet zo heel veel controle, behalve dan over wat je zelf schrijft. Ik focus vooral op het schrijven van eerlijke en persoonlijke verhalen. Ik ben een grote fan van de musicus Elliot Smith. Ik houd denk ik van zijn werk omdat het zo kwetsbaar is. Ik probeer mezelf er daarom altijd aan te herinneren om ook op die manier te schrijven.

Bron: Blossom Books

Waarom heb je besloten om boeken te schrijven in het Young Adult genre?

Dat is eigenlijk best wel grappig. Ik heb veel vrienden die ook YA schrijven en deze vraag krijgen we vaak, maar we hebben allemaal een ander antwoord. Ik heb er eigenlijk nooit voor gekozen om Young Adult te schrijven. Ik ben wel super blij dat mijn boeken in dat genre vallen! Om even terug te komen op je vorige vraag, dit was het meest eerlijke en persoonlijke verhaal dat ik kon schrijven. Dus dat heb ik gedaan en toevallig was het met een Young Adult hoofdkarakter. Ik wil dit blijven doen en ik heb ook geen plannen om voor een andere doelgroep te schrijven.

Mijn derde boek zal in de zomer van 2018 worden uitgegeven en dit zal ook een Young Adult zijn. We zijn nu op een moment aangekomen dat ik schrijf om van te leven. Dus ik moet er ook goed over nadenken of ik wel voor volwassenen wil gaan schrijven. Dan moet ik namelijk helemaal opnieuw beginnen. Ik weet nu dat er een markt is voor wat ik doe in YA.

Wat heeft het succes van de boeken met je gedaan?

Het heeft ons de mogelijkheid gegeven om het huis, waarin we niet gelukkig waren, te verkopen. Hierdoor konden we een huis kopen waar we wel gelukkig in waren. Het ging niet alleen om het huis, maar ook om de plaats. We wilden allebei terug naar de staat waar wij vandaan kwamen, Kentucky. Zodat onze baby meer familie om zich heen zou hebben. Toen het schrijven mijn leven werd, besefte ik dat ik dat niet per se in Nashville hoefde te doen.

Wat was een onverwacht obstakel tijdens het schrijven?

Sommige boeken zijn persoonlijker dan andere. Ik kan het weten want Mosquitoland is persoonlijker dan Kids of Apetite. Als je een persoonlijk boek uitgeeft is het een beetje alsof je, je eigen dagboek uitgeeft. Iets wat heel erg persoonlijk is zend je de wereld in. En iedereen die dan $17,99 wil betalen kan het lezen. Ik wil er niet over klagen, want ik ben heel erg blij dat ik mijn boek heb kunnen uitgeven. Maar door het uitgeven van een persoonlijk boek verlies je beetje van je onschuld. Dus dit was voor mij wel een obstakel, om te leren hoe dat voelt.

Waar gaat je nieuwe boek over?

Mijn nieuwe boek gaat The Strange Fascinations of Noah Hypnotik heten. Het gaat over een jongen die Noah heet. Hij gaat door een best wel gewone emotie. Maar op dat moment weet niemand dat het gewoon is. Hij is een senior op High School en het voelt alsof hij zijn familie en vrienden is ontgroeit. Hij denkt dat niemand begrijpt wat hij voelt. Dit is best wel een universele emotie, maar als we het zelf meemaken weten we dat niet. Op een avond gaat hij naar een feestje waar hij dronken wordt. Hij volgt een vreemde jongen die zegt hem te kunnen helpen. Bij hem thuis wordt hij door hem gehypnotiseerd en als hij uit de hypnose komt heeft iedereen in zijn leven een kleine fysieke verandering ondergaan. Noah moet dan uitzoeken wat er aan de hand is.

Het is dus niet een 100% realistisch boek, maar ik vind het erg leuk om te schrijven. Ik denk dat Noah degene is waar ik me het meeste mee kan identificeren. Hij lijkt het meeste op mij van al mijn karakters.

Wil je in het realisme blijven? Of wil je misschien naar sciencefiction of fantasie overstappen?

Ik heb de verhalen nu nog niet in mijn hoofd. Het is voor mij niet mogelijk om op dit moment een sciencefiction verhaal te schrijven. Ik heb het gevoel dat het boek over Noah het meest onrealistische is dat ik kan schrijven. Ik wil natuurlijk niks uitsluiten. Misschien dat ik over 10 jaar wel een verhaal te vertellen heb dat niet realistisch is. Maar op dit moment voel ik dat ik er niet toe in staat ben. Ik houd er zeker wel van om ze te lezen als ze goed geschreven zijn.

Wat is jouw favoriete boek?

Ik houd van de Middle Earth boeken, Lord of the Rings. Elke Kerst herlees ik Lord of the Rings of Harry Potter. Tijdens de feestdagen moet ik gewoon op Zweinstein of in de Shire zijn.

Wat zijn je favoriete films en tv-series?

Mijn favoriete serie is The West Wing. Maar ik houd ook van The X-files, Six Feet Under, Breaking Bad, Madman en The Office.

Qua films houd ik vooral van Wes Anderson films. Ik houd van karakter studies, waarbij het meer gaat om de karakters en niet zo zeer om het verhaal.

Wat vind je van Young Adult tv-series, zoals Thirteen Reasons Why?

Ik heb die serie nog niet gezien. Ik ben wel heel erg benieuwd naar twee boeken van mijn vrienden die verfilmd worden. Één daarvan komt over een paar dagen al uit, namelijk Everything Everything. Ik kan echt niet wachten om die te zien! En de andere is Simon vs. The Homo Sapians Agenda van Becky Albertalli.

Zou jij willen dat jouw boeken verfilmd worden?

Ik zou dat echt geweldig vinden! Maar dit is zo ver buiten je eigen bereik en heel erg zeldzaam.

Reis je op dit moment veel?

Ja. Maar vooral in Amerika. Ik heb een super mooie baan en het geeft je de kans om op plaatsen te komen waar je anders niet heen zou gaan. Ik heb het hele land nu gezien! Maar dit is de eerste keer dat ik internationaal ga voor een boek.

Wat motiveert je om te schrijven?

Dat is verschillend voor elk boek. Met Mosquitoland draaide het echt mijn kindje. Ik dacht als dit niet werkt, wat moet ik dan met mijn leven gaan doen? In het begin van Kids of Apetite was mijn motivatie eigenlijk meer van: Ze hebben dit boek al gekocht dus ik moet het schrijven. Maar toen ik eenmaal de karakters en het verhaal had bedacht, genoot ik van het schrijven. En bij Noah is het weer persoonlijker, zoals bij Mosquitoland. Ik kon niet meer stoppen toen ik had ontdekt wie Noah was en ik moest het afmaken!

Bekijk je de recensies over je boeken?

Ik ben niet iemand die nooit recensies lees, maar ik zoek er ook niet naar. Eigenlijk lees ik alleen de recensies waar ik in getagd word.

Is er iets dat je met je Nederlandse fans wilt delen?

Ik ben al een keertje eerder in Amsterdam geweest, maar dat duurde nog geen 24 uur. Dus ik zou daar graag een keertje langer willen zijn. Nu zit ik in een hotel in Utrecht en het is geweldig! Gisteren was het donderdagmiddag en het leek alsof de hele stad bier en koffie aan het drinken was. En ik had zo iets van: Hebben jullie geen banen? Kunnen jullie gewoon midden op de dag bier drinken? Dat is echt geweldig, ik wil hier wonen! Ik zou daarom meer te weten willen komen over het land en de cultuur.