Ik hou van Londen RECENSIE

Onlangs las ik met volle teugen het vierde deel van de Ik hou van-serie van Lindsey Kelk en gelukkig duurde het niet lang voor het slotdeel Ik hou van Londen verscheen. Ik bewaarde dit boek voor mijn vakantie, zodat ik er in één teug van zou kunnen genieten. En dat heb ik dan ook gedaan: compleet met uitzicht op zee, badend in de zon en een verse fruitjuice naast me op tafel. Het kón gewoon niet beter!
 
Ik hou van Londen is zoals we van Lindsey gewend zijn in deze serie. Je wordt weer helemaal ingepakt door Angela en haar avonturen. Ik ben echt een beetje van haar gaan houden in die vijf fantastische boeken. In dit laatste deel keert Angela terug naar Londen voor haar moeders zestigste verjaardag. Ze ziet er als een berg tegenop om de confrontatie met haar thuisland aan te gaan. Ze is immers al twee jaar niet meer thuis geweest en ze is bang dat Londen haar weer in een soort Assepoester zal terug veranderen. Ter bescherming neemt ze haar verloofde Alex en haar BFF Jenny met zich mee.
Eenmaal in Londen wordt het al gauw een gekke boel. De verjaardag van haar moeder verandert opeens in een consternatie rondom Angela’s aanstaande bruiloft, de vriendschap tussen Louisa en Angela wordt op de proef gesteld door Louisa’s nieuwe leven als moeder en jaloers gedrag van Jenny, en dan is er nog de confrontatie met haar ex Mark… Kortom: genoeg om van te smullen in Ik hou van Londen.
 
Ondanks dat ik een groot fan ben van deze serie, vond ik dit deel toch de minste. Misschien omdat ik een wrok koester vanwege het feit dat het nu écht afgelopen is. Maar toch ook omdat dit deel iets te ‘zoetjes’ was vergeleken met de andere delen. Het lijkt wel alsof Lindsey zich er een beetje te gemakkelijk vanaf heeft gemaakt. Natuurlijk gaat er, zoals het Angela betaamt, weer van alles mis en loopt er nooit eens wat op rolletjes, maar op de een of andere manier is dit boek gewoon ietsje minder. Er is van alles gaande in dit deel: de thuiskomst van Angela brengt spanningen met zich mee, de bruiloft zorgt bij iedereen voor veel stress, vriendschappen worden op de proef gesteld en dan is er – tussen neus en lippen door – ook nog eens een allesbepalende presentatie te geven voor het nieuwe tijdschrift dat Angela aan het opzetten is. De focus ligt op de bruiloft, maar op de een of andere manier was de spanning iets minder dan in de andere delen. Uiteraard wordt er op alle fronten weer roet in het eten gegooid, maar deze tegenwind lijkt slechts een licht briesje in vergelijking met de andere avonturen van Angela. De emoties van diverse personages komen minder goed uit de verf en de ‘ze-leefden-nog-lang-en-gelukkig’ formule leek zich te snel en te gemakkelijk te ontvouwen. Zo had ik bij Jenny het gevoel dat ik haar niet begrijpen kon: ze worstelt met liefdesverdriet en brengt dat tot uiting door zich als een bitch eerste klas te gedragen. Louisa’s leven is niet meer hetzelfde sinds de komst van de baby en verloochent haar rol als beste vriendin doordat ze zich niet meer kan vereenzelvigen met Angela. En Alex is gewoon Alex; drukt zijn snor of vindt alles wel best zolang Angela maar gelukkig is. Prima keuzes voor het plot, die ik zeker begrijp maar die niet echt goed tot leven kwamen in mijn hoofd. Daar waar ik wel écht door ingepakt werd was Angela: haar gevoelens, haar twijfels, haar onzekerheden en haar durf. Ze is – net als Becky Bloomwood en Bridget Jones – een icoon in de wereld van chicklit. Ik hou van Angela! 

Heb jij deze serie ook gelezen? Welke is jouw favoriet?