Papa is héél even aan de telefoon RECENSIE

Laat ik maar beginnen met een waarschuwing: als je regelmatig het tijdschrift Flair leest, dan hoef je dit boek niet te kopen. Papa is héél even aan de telefoon is een bundel van columns die al eerder zijn verschenen in dit magazine. In het boek zijn ze weliswaar aangevuld met wat nieuwe teksten, maar het geheel zal je erg bekend voorkomen. Erg jammer dat dit niet op de voorkant of achterkant van het boek wordt vermeld.

Papa is héél even aan de telefoon is de opvolger van het eerder verschenen Maar je krijgt er wel heel veel voor terug. Het zijn observaties over het gezinsleven en hoe Bastiaan zich daarbij voelt. Hij lijkt nog steeds voortdurend te worstelen tussen zijn huidige leven en zijn verlangen naar toen hij nog geen vader was, en meer vrijheid had om andere dingen te doen. Andere dingen dan taxi spelen voor de kids, het ochtendritueel (ook wel ‘militaire dril’ genoemd), uitgaan en rustig kunnen bijkomen van de daaropvolgende kater. In veel van de columns vind je teksten terug als: vroeger deed ik dat altijd zus of zo, maar nu met vier kinderen kan dat natuurlijk niet meer. Het is soms alsof het hem allemaal maar een beetje overkomen is, al die kinderen.

Een pagina per week in een tijdschrift is best goed te doen, maar ik vond een hele bundel vol Bastiaan-belevenissen toch wat te veel van het goede. Echt komisch of spannend wordt het namelijk nergens, waardoor het een wat voortkabbelend verhaal is. En waar het vorige boek nog wat stof deed opwaaien over de soms wat al te eerlijke uitspraken die erin voorkwamen, houdt hij het dit keer netjes en beleefd. De grootste kracht ligt waarschijnlijk in de herkenbaarheid voor vaders! Mijn advies: lees eerst een paar columns in het weekblad waar Bastiaan voor schrijft en bedenk dan of je daar een heel boek over zou willen lezen.

Lees jij graag columns? Zo ja, wie is jouw favoriete columnist?