De hartsvriendin RECENSIE

Een jaar geleden kreeg je bij de Kruidvat bij aanschaf van bepaalde actieproducten het alternatief van het Boekenweekgeschenk cadeau; een werk van Heleen van Royen, Verboden vruchten. Verboden vruchten gaat over huisvrouw Yvonne de Graaf; Yvonne wordt veertig jaar en heeft hoge verwachtingen van deze verjaardag en van de cadeaus, als zij van haar kinderen vier chocoladeleters krijgt, lijkt het cadeau flink tegen te vallen. Maar wanneer haar kinderen vertellen dat de vier letters “N I C K” staan voor een persoon die zij gaat ontmoeten, lijkt alles goed te komen…

In De hartsvriendin geeft Heleen van Royen aan Yvonne het boek dat zij ‘verdiend heeft’, zoals Heleen van Royen het zegt. Yvonne de Graaf krijgt nu geen 100 pagina’s, maar een heel boek! Het verhaal begint op identieke wijze als het verhaal in Verboden Vruchten. In eerste instantie was ik bang dat het boek te sterk zou lijken op Verboden Vruchten, maar dat valt reuze mee. Het basisidee is hetzelfde; huisvrouw Yvonne wordt veertig en ontvangt een personal lifecoach als cadeau van haar kinderen. Maar waar Verboden Vruchten gekenmerkt werd door tempo, hilariteit en het typische tintje dat Heleen van Royen aan haar boeken kan geven, was De hartsvriendin veel milder.

De eerste helft van het boek leest als een trein, je leeft mee met Yvonne en je bent nieuwsgierig naar wat er met haar leven gaat gebeuren. In de tweede helft van het werk waardeer ik Heleens schrijfstijl nog steeds, maar gaat Yvonne mij vervelen. Het accent komt te liggen op een obsessie voor haar vriendin Mona en haar leven. Het werk wist mij niet meer echt te interesseren en dat komt ook doordat het niet naar een climax toe lijkt te werken, het kabbelt maar wat voort. Als je dan op de laatste pagina de drie magische woorden ‘To be continued’ leest, weet je genoeg… We zullen nog even moeten wachten op het vervolg van dit niet al te sterke boek van Van Royen.

Heb jij Verboden vruchten gelezen en ben je nu wel benieuwd naar De hartsvriendin?