Belle RECENSIE

Belle Cooper is vijftien jaar, beeldschoon en de dochter van een berucht bordeelhoudster in de shabby Londense buurt Seven Dials. Hoewel ze is opgegroeid in het huis waar haar moeder en haar 'meisjes' hun klanten ontvangen, heeft ze geen idee wat er zich achter de gesloten deuren afspeelt. Ze vindt haar leven maar saai. Het enige lichtpuntje in haar dag is Mog, de huishoudster die beter voor haar zorgt dan haar moeder. Net als Belle vriendschap heeft gesloten met haar aantrekkelijke buurtgenoot Jimmy, slaat het noodlot toe. Ze is getuige van de moord op één van de meisjes en de moordenaar is niet van plan om haar zomaar te laten rondlopen om haar verhaal overal rond te bazuinen. Hij ontvoert Belle en verkoopt haar als prostituee. Haar moeder en Mog schakelen de hulp van journalist Noah in, die haar probeert op te sporen.

Op de cover van het boek staat de quote 'storytelling op haar best' en dat was precies wat mijn probleem was met het boek: de schrijfster vertélt je alles. Ze vertelt dat Belle knap is, ze vertelt dat iemand boos is en ze vertelt wat iemands achtergrond is, voordat je zelfs maar enig idee hebt dat diegene belangrijk zal gaan zijn voor het verhaal. Daardoor vond ik het in het begin erg lastig om in het boek te komen. Ik lees liever boeken die wat meer op de 'show, don't tell'-manier geschreven zijn.

Het tweede probleem dat ik met het boek had, was Belle zelf. Hoewel ze het hoofdpersonage is, maakt ze in mijn opinie vrijwel geen emotionele ontwikkeling door. Haar moeder, Annie, vertelt op een gegeven moment dat het zo traumatisch is om verkocht te zijn als klein meisje en hoe lastig het daardoor voor haar is om nog van iemand te houden of haar emoties te tonen. Belle fietst echter vrolijk door alle verkrachtingen en oplichtingen heen, zonder enige psychische schade.

Nog even over die verkrachtingen en oplichtingen: dit boek bevat zó veell plottwists. In het begin vond ik het nog wel interessant om te zien waar ze nu weer heen moest verhuizen en hoe ze de problemen die op haar pad kwamen het hoofd moest bieden, maar iets over de helft was ik een beetje klaar met het gewurm van de verhaallijn. Belle weet zich iedere keer weer opnieuw in de nesten te werken doordat ze het hele verhaal door naïef en goed van vertrouwen blijft (HOE DAN?) en dan moet er weer iemand komen om haar te redden. Ze is altijd lief en aardig, haar intenties zijn altijd goed en als lezer betrap je haar niet één keer op een grapje of een valse gedachte. Prima dat ze een lieverd is, maar niemand is heilig.

Kortom: ik ben niet erg enthousiast over het boek. Het krijgt van mijn twee hartjes: eentje voor het schetsen van de verschillende plekken die Belle bezoekt in de tijdsgeest van 1910 en eentje voor Etienne, het enige personage waar ik echt enthousiast over was.

Wat is jouw mening over Belle?