Recensie: De Blauwe Draad RECENSIE

De Blauwe Draad is alweer de 20ste roman van Anne Tyler en zoals de meeste van haar verhalen, speelt ook dit verhaal zich af in haar eigen stad Baltimore.

 

Het verhaal begint als Red Whitshank een telefoontje krijgt van zijn zoon Denny, met de mededeling dat hij homo is, waarna hij direct ophangt, zonder dat Red de kans krijgt iets terug te zeggen.

 

Tyler beschrijft de gedachtegang en reactie van Red en zijn vrouw Abby zo realistisch, dat ze de lezer gelijk mee trekt het verhaal in en je nieuwsgierig maakt naar de rest van deze familiegeschiedenis.

 

De familie Whitshank is een alledaags modaal Amerikaans gezin. Abby en Red hebben een hechte familieband altijd erg belangrijk gevonden, maar hun goedbedoelde zorgen hebben vaak het verkeerde effect gehad. Hun kinderen Amanda, Jeannie, Denny en Steel hebben nu niet echt nauw contact met elkaar. Vooral zoon Denny is heel afstandelijk en verdwijnt als zijn familie hem vragen stelt. Als Abby en Red langzaam aan toch echt oud beginnen te worden en Abby zich raar en afwezig gaat gedragen, besluiten de kinderen dat ze niet meer alleen in het oude familiehuis kunnen wonen. Zoon Steel trekt met zijn gezin bij de ouders in.

 

Op gedetailleerde wijze en met de nodige rake humor beschrijft Anne Tyler een gewone doorsnee familie met hun gewone zorgen en problemen, die voor iedereen zo herkenbaar zijn. Er komen echter ook een aantal geheimen aan het licht, die ervoor zorgen, dat je ineens een beetje anders tegen die familie aan gaat kijken.

 

Voor de wat jongere lezers is dit boek misschien een beetje traag, maar voor lezers die van familiegeschiedenissen houden, is het juist de herkenbaarheid van de onderlinge relaties, die het boek zo interessant maakt. Het is een verhaal over levensechte personen.