Recensie: De Huisbediende RECENSIE

In 1852 werkt de 17-jarige slavin Josephine op een plantage in Virginia voor de familie Bell. De vrouwe van het huis, Lu Anne Bell is amateurschilder en lijdt aan een ziekte. Josephine helpt haar bij alles, maar kan slechts denken aan één ding: weglopen.

 

In 2004 wordt de ambitieuze advocate Lina Sparrow op een zaak gezet die totaal anders is dan wat ze daarvoor deed. Ze probeert in samenwerking met een belangrijke cliënt herstelbetalingen te regelen voor de nazaten van slaven. Tijdens haar zoektocht stuit ze op de slavin Josephine Bell, die in het nieuws komt als blijkt dat de schilderijen van Lu Anne Bell misschien wel door Josephine geschilderd zijn. Vastbesloten om achter Josephine’s verhaal te komen, gaat Lina op onderzoek uit. En daarbij zet ze ook haar eigen leven op z’n kop. 

 

In De Huisbediende volgen we twee bijzondere, sterke vrouwen in twee verschillende eeuwen. De slavin Josephine in 1852 en de ambitieuze advocate Lina Sparrow in 2004. In het begin moest ik echt even in het verhaal komen, het pakte me niet gelijk. Maar toen Lina’s verhaallijn zich begon te verweven met die van Josephine was ik in één klap geboeid en kon ik niet stoppen met lezen. 

 

Tara Conklin’s schrijfstijl is prachtig. Ik ging helemaal op in het Virginia ten tijde van de plantages en slaven. Ik vond Josephine’s verhaal ontzettend intrigerend. Je leest over niet veel meer dan één dag vanuit haar perspectief. Maar je krijgt via flashbacks en gedachten zoveel meer mee over de soms verschrikkelijke dingen die ze heeft meegemaakt. Ook via het heden, via brieven en via recensies krijg je stukjes van Josephine’s verhaal mee. Regelmatig zat ik tijdens Lina’s verhaallijn ineens rechtop van herkenning als ik zag hoe door Lina’s onderzoek bepaalde puzzelstukjes in elkaar vielen. De Huisbediende is een meeslepend en bijzonder boek met een heerlijke plot. Ik heb genoten!