Recensie: Voorbij de duisternis RECENSIE

Crissy heeft moeite met haar geheugen. Ze heeft veel herinneringen, maar welke zijn echt en welke zijn verzonnen? Het zijn allemaal herinneringen uit haar jeugd. Ze had een relatie met Luke en hij komt haar nu steeds opzoeken in haar dromen. Daardoor neemt ze de beslissing om het oude, vervallen huis te bezoeken waar waar Luke vroeger woonde met zijn vader. Het plan was om samen te vluchten als Crissy zestien was, maar dit plan hebben ze nooit uit kunnen voeren. Crissy bezoekt het huis om uit te zoeken wat er precies is gebeurd in het verleden, waarom ze niet meer samen zijn gevlucht. De herinneringen worden steeds duidelijker, maar wil ze zich alles wel weer herinneren?

De eerste helft van het boek was moeizaam door te komen. Het geheugenverlies wordt heel vaak aan bod gebracht. Bij iedere herinnering vraagt de hoofdpersoon zich af of het echt gebeurd is en je wordt er een beetje moe van om dit keer op keer te lezen. Daarnaast gebruikt de schrijfster vaak de woorden ''weet je'' aan het einde van de zin. Ik vond dit erg storend, vooral omdat ik het niet echt bij het verhaal vond passen. Er komen veel herinneringen aan bod, maar er wordt nog niets duidelijk. Je hebt nog geen enkel idee wat er gebeurd is. Natuurlijk word je hier wel nieuwsgierig naar, maar de lezer moet ook gevoed worden met informatie. Dat bleef voor mij te lang uit. Kortom: de eerste helft van het boek bevat veel herhaling, stopwoordjes en geen onthullingen.

Gelukkig werd het na de eerste helft van het boek beter. Als lezer krijg je meer achtergrondinformatie over de relatie tussen Crissy en Luke. Ook de onderwerpen mishandeling, alcoholgebruik en de dood komen aan bod. Het boek gaat meer de diepgang in. Crissy en Luke zijn bijvoorbeeld allebei hun moeder verloren op jonge leeftijd en ze hebben allebei een moeizame relatie met hun vader. Dit is mooi geschreven en maakt indruk. Ook na de plotwending die ik niet had aan zien komen, ga je meer meeleven met Crissy. Ik was blij dat er meer vaart in het verhaal kwam. Bij dit stuk móést ik gewoon doorlezen, terwijl ik dat aan het begin van het boek helemaal niet had. 

Ik zou liegen als ik zou zeggen dat het boek geen indruk op me heeft gemaakt. Nu ik het even heb kunnen laten bezinken, kan ik de irritatie van het begin van het boek van me afzetten en me meer focussen op het verhaal en de boodschap die de schrijfster over wil brengen. Sandra Berg heeft een mooi verhaal geschreven over twee jonge bondgenoten met een serieuze liefde.