Recensie: Dochter RECENSIE

Yasmin en haar tienjarige, dove dochter Ruby komen na een lange reis uit Engeland aan in Alaska. Matt zou hen daar opwachten, maar in plaats van haar man ziet Yasmin een politieagent. Matt zou zijn omgekomen bij een brand in het dorpje waar hij verbleef. Yasmin weigert dit te geloven en ook Ruby weet zeker dat haar vader nog leeft. De politie zoekt niet verder en bovendien is er een grote sneeuwstorm op komst. Yasmin en Ruby weten dat ze Matt niet aan zijn lot kunnen overlaten en gaan zelf naar hem op zoek. Maar al snel komen ze erachter dat ze gevolgd worden en zelf ook in gevaar zijn.

Lupton wisselt in de alinea’s van vertelperspectief. Voornamelijk tussen Ruby en Yasmin. Deze afwisseling is in het begin zo snel, dat het soms moeilijk te volgen is. Maar later in het verhaal ervaar je het als een voordeel. Het houdt namelijk de vaart erin en je aandacht erbij. Gebeurtenissen, gedachtes en de omgeving worden uitgebreid beschreven. Zonder langdradig te worden blijft er snelheid in zitten en verveelt het verhaal geen moment.

Uitstapjes naar het verleden diepen de personages verder uit en je krijgt steeds meer begrip voor de manier waarop Yasmin handelt en hoe ze Ruby opvoedt. Ze verlangt naar een normaal leven voor haar dove dochter en ze weet dat ze Matt moet vinden om daar voor te zorgen.

Ruby’s alinea’s daarentegen voelen soms onnatuurlijk aan, wat misschien komt door de Amerikaanse woorden die er doorheen worden gebruikt om duidelijk te maken dat de verteller een tienjarig meisje is. Maar het tegenovergestelde wordt bereikt: het lijkt alsof het wordt overdreven om te laten zien hoe jong ze is.

Maar afgezien daarvan is de schrijfstijl helder en beschrijvend. Vooral tijdens de omschrijvingen van de omgeving en de naderende storm kreeg ik kippenvel. Niet alleen van de spanning, maar ook omdat de extreme omstandigheden zo goed worden beschreven dat je je plots heel goed kan voorstellen hoe -30 graden moet aanvoelen en je toch snel naar je vest grijpt tijdens het lezen.

Tegen het einde voel je dat het verhaal langzaam tot zijn hoogtepunt komt en de ontrafelingen van het plot zullen je doen verbazen. Dochter blijft je nog een tijdje bij. Niet alleen door het ijzingwekkende verhaal, maar ook het maatschappelijk aspect in het verhaal. En dan vooral met de vraag hoe we met de natuur omgaan. Een aanrader als je niet alleen zin hebt in een spannend boek, maar ook in een boek dat je aan het denken zet.