Recensie: Endgame 2 - De Luchtsleutel RECENSIE

Met het bemachtigen van de Aardsleutel heeft Sarah Alopay, de Cahokiaanse, Het Moment ontketend, waarop er iets verschrikkelijks zal gebeuren dat de aarde zoals we die kennen zal vernietigen. De overgebleven Spelers moeten nu op zoek naar de Luchtsleutel voor het te laat is. Deze tweede sleutel blijkt echter veel meer te vergen van de Spelers dan de Aardsleutel ooit heeft gedaan. Endgame wordt steeds gruwelijker. Hoe ver gaan de Spelers om hun lijn te redden? En wat als blijkt dat er wellicht een manier is om Endgame te stoppen?
 
Ik had er al een hele lange tijd naar uitgekeken: het vervolg op Endgame: De Opdracht. Eindelijk was het dan zover: Endgame: De Luchtsleutel is er! Gelijk toen ik het boek binnen kreeg, begon ik met lezen. Al snel kreeg ik door dat het misschien wel een beetje te lang geleden was sinds ik het eerste deel las. Ik kon me niet goed meer herinneren wie nou wie was en ik miste daarom een lijst met de (overgebleven) Spelers en hun lijn. Na een paar hoofdstukken wisten James Frey en Nils Johnson-Shelton dat echter op een hele slimme manier op te lossen. Ook later in het boek wordt je geheugen wanneer je dat nodig hebt subtiel opgefrist, zonder dat je een hele lange alinea uitleg krijgt die je ook nog eens uit het verhaal zelf haalt. Heel prettig!
 
De Luchtsleutel zit, zoals ik verwacht (en gehoopt) had, weer vol met actie, geweld en details. De details zitten ‘m in de expliciete beschrijvingen van de gevechten, maar ook in de precieze weergave van bijvoorbeeld graden, meters of seconden. Er wordt in dit deel veel meer gespeeld met de combinatie van meedogenloosheid en menselijkheid die in elk van de spelers huist. Vooral als bekend wordt wat de Luchtsleutel precies is. Ook krijgen we van veel Spelers meer over zijn of haar achtergrond te weten, wat zorgt voor een extra dimensie.
 
Het verhaal is weer heel stuwend, je wordt echt over de woorden heen naar de volgende zin geduwd. Het boek leest dan ook heel snel, gejaagd bijna, alsof je zelf in die gevaarlijke situaties bevindt waar elke seconde telt. Ik vond dat heel goed bij de sfeer van het boek passen. Dat gezegd kon ik bij dit deel wel een beetje merken dat het een tussendeel is, bedoeld om het verhaal te dragen naar het slot. De verhalen van elke speler komen op het einde samen voor een explosieve finale, een chaos waarin van alles tegelijkertijd gebeurd. Het einde is dan ook een groot mysterie en een belofte voor een huiveringwekkend einde van Endgame dat zeker doet verlangen naar meer!