Recensie: Ik verdrink in ons RECENSIE

Ik verdrink in ons vertelt het liefdesverhaal van Jason en Becca. De twee kennen elkaar van de middelbare school: Jason is knap, populair en een ster in football. Becca stottert, is enorm slim en praat niet veel. Als Jason op een avond Becca’s beste vriendin Nell mee uit vraagt, geeft Nell toe verliefd te zijn op Jason’s beste vriend Kyle. Nell stelt voor dat Jason in plaats daarvan Becca mee uit vraagt. Hoewel Becca niet bepaald zin heeft om tweede keus te zijn, blijkt dit wel het begin te zijn van een hartstochtelijke relatie. Becca en Jason hebben echter allebei hun problemen en het leven zit hen ook niet altijd mee: is hun relatie sterk genoeg om deze gebeurtenissen te doorstaan?

Ik had een tijd geleden Ik verdrink in jou gelezen, het verhaal van Nell dat me helemaal mee wist te slepen en ik ontzettend mooi vond. Ik verdrink in ons gaat over de beste vrienden van Nell: Jason en Becca. Wat ik hier vooral leuk aan vond is dat je gedurende het verhaal constant de tijdslijn uit Ik verdrink in jou terug ziet komen. Hierdoor zijn bepaalde gebeurtenissen ontzettend herkenbaar, maar krijg je nu nog meer mee door het veranderde perspectief. Ik mocht de hoofdpersonages uit dit tweede deel meteen. Zowel Becca als Jason worstelen met hele herkenbare problemen, maar zijn desondanks ontzettend goed voor elkaar. Het verhaal begint op de middelbare school en er verstrijken gedurende het boek meerdere jaren. Hierdoor maak je de ontwikkeling en groei van de personages ontzettend goed mee. Het leven van zowel Becca als Jason loopt niet altijd op rolletjes: beiden hebben namelijk een thuissituatie die niet altijd even makkelijk is. Ik vind het mooi om te zien hoe hen dit vormt en vooral hoe ze die situaties het hoofd bieden en uiteindelijk ontgroeien. Wat ik ook goed gedaan vond is hoe Jasinda Wilder omgegaan is met Becca’s gestotter en de momenten waarop het stotteren verergert of juist vermindert. Je kunt hierdoor alleen aan de dialoog al zien hoe het met Becca gaat en hoe ze zich voelt, zonder dat Wilder dat nog hoeft uit te leggen. Dit droeg voor mij bovendien enorm bij aan Becca’s persoonlijkheid: ze werd hierdoor realistischer en menselijker.

Het boek las erg prettig. Voor mij waren alleen de dialogen tussen Becca en Jason in het begin van hun relatie soms een beetje pijnlijk en genant om te lezen, voornamelijk als het over hun relatie en seks ging. Het voelde totaal niet natuurlijk aan, eerder geforceerd, waardoor ik regelmatig mijn gezicht vertrok. Gelukkig groeit de schrijfstijl van Wilder met de personages mee en had ik hier naarmate Becca en Jason ouder worden steeds minder problemen mee.

Boeken als Ik verdrink in ons zijn voor mij een heerlijke guilty pleasure en ook van dit boek heb ik weer enorm genoten. Hoewel ik de dialogen tijdens het begin niet altijd even natuurlijk vond overkomen, wist het verhaal me weer compleet mee te slepen. Ik verdrink in ons is weer een heerlijk verhaal en ik kijk uit naar het volgende deel in deze serie!