• onze waardering

Recensie: Witte gaten RECENSIE

Niels is een hoogbegaafde maar ook eenzame jongen, die bevriend raakt met de zonderlinge maar briljante meneer Bergmans. In deze teruggetrokken maar briljante voormalig wetenschapper vindt Niels niet alleen een goede leraar die hem wiskunde, astronomie, natuurkunde, muziek en koken bijbrengt, maar ook een vaderfiguur en beste vriend. Er gaat een wereld voor hem open. Niels bloeit langzaam op en ook zijn moeder Simone, met wie hij tot nu toe weinig gemeen had, raakt bevriend met meneer Bergmans en diens autistische zoon Matthijs. Er ontstaat een bijzondere en hechte band tussen de twee gezinnen, die ondanks hun onderlinge verschillen een thuis bij elkaar vinden. Belangrijk in de vriendschap tussen Niels en meneer Bergmans is hun zoektocht naar het bestaan van zogenaamde witte gaten – de tegenhanger van zwarte gaten. Wanneer meneer Bergmans een totaal onverwachte actie uithaalt dreigt niet alleen hun vriendschap maar ook Niels z'n passie voor natuurkunde en sterrenkunde in duigen te vallen.

Guido Bottinga publiceerde eerder jeugdboeken en een young adultroman, met Witte gaten maakt hij de overstap naar de volwassenenliteratuur. Die eerdere ervaringen komen goed van pas, want als lezer maak je op geloofwaardige wijze kennis met het kind Niels, die door het verhaal heen volwassen wordt. Het verteltempo van het boek ligt traag, het boek moet het dan ook niet van spanning hebben maar van de mooie overpeinzingen en dialogen. Naar het einde toe zakt het verhaal naar mijn mening in; het eindigt bijna als een sprookje – te mooi om waar te zijn, vooral de ‘redding’ van Simone lijkt me behoorlijk onwaarschijnlijk. Desondanks is Witte gaten een prachtig boek dat absoluut het lezen waard is en er ook nog eens prachtig uitziet.

Met Witte gaten zet Guido Bottinga een goed geschreven coming of age-roman neer over de kracht van vriendschap.

Witte gaten

  • Onze waardering:

             
  • Members waardering:

    1  2  3  4  5 
    (0 stemmen)
  • Omschrijving:

    Niels is een einzelgänger: hoogbegaafd, maar onbegrepen op school. Samen met zijn moeder heeft hij het prima. Zolang hij kan lezen en dingen uit elkaar kan halen en weer in elkaar kan zetten, is hij tevreden. Als Niels zeven jaar is, daagt een oudere jongen hem uit belletje te trekken bij een kinderlokker. Er gaat iets mis: Niels blijft hangen aan de deurknop. Gelukkig laat de bewoner hem gaan – mét een reep chocola…
     
    Toch weet Niels niet hoe hij het heeft als zijn moeder hem twee jaar later juist bij deze man brengt om een middagje op te passen. Meneer Bergmans blijkt geen kinderlokker, maar een briljante astronoom die ooit op de shortlist stond voor de Nobelprijs. Bij hem vindt Niels een tweede thuis. De jongen en de oude man herkennen in elkaar een onverzadigbare nieuwsgierigheid naar kennis, en met name naar kennis van het heelal. Niels raakt ook innig bevriend met Matthijs, de intelligente, zwaarautistische zoon van Bergmans. Odilia, Bergmans prachtige dochter, wordt steeds belangrijker voor hem.
     
    Bergmans zet Niels op het spoor van zijn leven. Geïnspireerd begint Niels op zijn vijftiende aan twee studies: Astronomie en Natuurkunde. Maar Bergmans’ gezondheid is wankel en Odilia brengt Niels steeds meer aan het twijfelen over de vraag of haar vader ze allemaal wel op een rijtje heeft.
     
    Dan doet Bergmans iets prachtigs, iets onvergetelijks, iets waaruit blijkt dat hij van Niels houdt alsof hij zijn eigen zoon is, iets wat zijn leven op zijn grondvesten laat schudden…en iets wat alles wat ze gezamenlijk hadden, kapotmaakt.

Meer info

Nieuwste artikelen

  • Als ik je morgen weer zie – Robbie Couch

  • De rivalen – Vi Keeland

  • De gebroeders Maxilari - David Pefko

  • Beers balkon - Jeroen Berkhout

  • Italopop - Vanja van der Leeden

Gerelateerde artikelen

  • Recensie: De verwanten

Zoek in artikelen