• onze waardering

Recensie: Schiet maar, ik ben toch al dood RECENSIE

‘Schiet maar, ik ben toch al dood’ begint in het moderne Jeruzalem. Marian Miller, een medewerkster van Vluchtelingenwerk, moet de problemen in kaart te brengen van mensen die door oorlogshandelingen, natuurrampen en dergelijke zijn verdreven. Ze moet een verslag opstellen zodat uiteindelijk maatregelen kunnen worden genomen om het leed van de ontheemden te verzachten. Ze wil de Jood Aaron Zucker ontmoeten, want hij is een van de belangrijkste verdedigers van het nederzettingsgebied van de Israëliërs. Omdat Aaron afwezig blijkt te zijn spreekt ze met zijn vader Ezechiël Zucker. Marian heeft de afgelopen dagen de verhalen van de Palestijnse familie Ziad gehoord die uit hun eigen land zijn verdreven en wil nu ook de Joodse kant van het verhaal horen.

Marian staat in eerste instantie niet open voor een ander perspectief en kan het niet laten om het leed van de inheemse Palestijnen te benadrukken. Ezechiël voelt dat aan maar begint rustig te vertellen over het lot van zijn vader Samuel die is geboren in Rusland en later naar Jeruzalem is gegaan. Vanaf het moment dat zijn verhaal zich in Jeruzalem afspeelt, vertelt Marian wat zij weet over hetzelfde verhaal maar dan vanuit het perspectief van de familie Ziad.

Wanneer Samuel Zucker aankomt in het Beloofde Land koopt hij een stuk grond waar de familie Ziad al jaren op woont en werkt. Samuel stelt voor om samen te werken en Ahmed Ziad stemt hier voorzichtig mee in. Langzaam ontstaat er een hechte vriendschap tussen Ahmed en Samuel en ook hun families raken met elkaar bevriend. Samen bewerken ze de grond van de ‘Tuin van de Hoop’. De vriendschap en de samenwerking wordt echter op de proef gesteld door zowel de religieuze als politieke verschillen tussen de Palestijnen en de Joden.

In meerdere gesprekken vertellen Ezechiël en Marian elkaar over de gebeurtenissen rondom de twee families totdat ze bij de huidige moderne tijd zijn gekomen. Door naar elkaars verhaal te luisteren en het verhaal aan te vullen, leren ze een ander perspectief aan te nemen. Ezechiël: ‘“Weet u, ik geloof dat een van de problemen die we hier hebben is dat we niet in staat zijn in de huid van anderen te kruipen. U biedt me een ander perspectief op wat gebeurd is.” “Dat doet u ook voor mij,” fluisterde ze, haars ondanks.’

Met 757 pagina’s is het een dikke roman, er zijn veel personages om te onthouden, en tijdens het lezen moet je dus goed opletten. Het is niet een boek om al te lang weg te leggen want dan pak je het boek waarschijnlijk moeizaam weer op. Ondanks de lengte is Schiet maar, ik ben toch al dood gelukkig nooit saai.

Het is een aangrijpend verhaal dat de verschillende kanten in een oorlogssituatie uiteenzet zonder een oordeel te vellen over welke kant de juiste is. De politieke en religieuze conflicten zijn mooi en kundig verweven in de verhaallijnen van de personages. Je leeft echt mee met de personages en hoewel er zoals gezegd nogal veel personages zijn, hebben ze allemaal een duidelijk eigen karakter en is er ruimte voor diepgang en ontwikkeling in de uitwerking van de hoofdpersonen.

Julia Navarro heeft een rijke familiegeschiedenis geschreven, die absoluut het lezen waard is. Wanneer eenmaal de woorden uit de titel worden uitgesproken: Schiet maar, ik ben toch al dood laat het je ademloos achter.

Schiet maar, ik ben toch al dood

  • Onze waardering:

             
  • Members waardering:

    1  2  3  4  5 
    (0 stemmen)
  • Omschrijving:

    Aan het einde van de negentiende eeuw, gedurende de laatste fase van het tsarenrijk, moet de Joodse familie Zucker Rusland ontvluchten. Bij aankomst in het Beloofde Land koopt Samuel Zucker het land van de Ziads, een Arabische familie met Ahmed aan het hoofd. Tussen Samuel en Ahmed ontstaat een hechte vriendschap die, ondanks religieuze en politieke verschillen, generatie op generatie blijft bestaan.
     
    De met elkaar vervlochten levens van de Zuckers en de Ziads vormen een mozaïek van verraad en beproevingen, van mogelijke en onmogelijke liefdes - een beeld van het hachelijke leven en samenleven in een sfeer van wederzijdse onverdraagzaamheid in het Beloofde Land.

Meer info

Nieuwste artikelen

  • Als ik je morgen weer zie – Robbie Couch

  • De rivalen – Vi Keeland

  • Beers balkon - Jeroen Berkhout

  • Italopop - Vanja van der Leeden

  • Toespijs - Judith Cyrus

Gerelateerde artikelen

  • Recensie: De leesclub aan het einde van de wereld 

  • Dit waren in 2019 de best bekeken films en series op Netflix

  • One true loves - Taylor Jenkins Reid

Zoek in artikelen