Recensie: Ik zie je RECENSIE

'Ik zie je'. Een simpel sms'je dat de wereld van de ietwat wereldvreemde Fender, die al vier jaar lang op zoek is naar het bewijs dat Elvis nog leeft, op de kop zet. Na het vertrek van zijn ex is hij het vertrouwen in zichzelf en de wereld om hem heen kwijt. Bang voor alles, omdat niets zeker is en alles zomaar weg kan vallen: vrouwen, vaders, verlangens, veiligheid en zijn eigen videotheek die allang niet meer rendabel is. Als de kleine, roodharige Lisa op zijn pad komt, verandert zijn leven.

Lisa viert het leven, is ongrijpbaar en daardoor spannend. Tegelijkertijd is ze onzeker en vlucht ze in drank en drugs. Bij haar is niets wat het lijkt. Fender heeft het er moeilijk mee. Hij wil vrij zijn in zijn hoofd en alles normaal vinden, maar het lukt hem niet. Hij haat het drugsgebruik van Lisa en zijn vrienden. Tegelijkertijd houdt ze hem hongerig, omdat ze nooit voldoende van zichzelf geeft. Hij heeft zo zijn eigen verslaving, concludeert hij op een gegeven moment: Lisa.

In Ik zie je beschrijft Matthijs Kleyn op een geraffineerde wijze de complexe verhouding tussen Fender en Lisa. Vanaf het allereerste moment boeit het verhaal. De toonzetting is nuchter en soms een beetje ironisch. Als Fender aan het sterfbed van zijn vader staat, merkt deze op dat Fender er niet zo best uitziet. 'Ik pas me graag aan, pap.' Het tempo ligt in de eerste hoofdstukken hoog, waardoor het verhaal af en toe wat fragmentarisch aandoet. Fender krijgt geen grip op Lisa. Steeds opnieuw verdwijnt ze, om kort daarna doodleuk weer te verschijnen.

De leugens die om haar heen hangen, maken hem onzeker, maar zijn liefde voor haar kent geen grenzen. Daarnaast realiseert hij zich ook dat hij zonder haar niets is. Net als in Vita, de eerste roman van Matthijs Kleyn, is er in Ik zie je sprake van een 'meisje met problemen' en een man 'die wil beschermen'. Veel mannen zouden zo hard mogelijk wegrennen, maar Fender niet. Hij moet opletten, anders overkomt haar iets. Hij moet haar grenzen in de gaten houden. En dat doet hij met volledige overgave.

Hoewel het verhaal boeit, zullen sommige lezers moeite hebben om door te lezen en het boek niet voortijdig weg te leggen vanwege de ranzige en pornografisch beschreven seksscènes die lang niet allemaal een zinvolle functie in het verhaal hebben. Kleyn windt er bepaald geen doekjes om en dat doet nogal afbreuk aan het verhaal van een 'pure maar stormachtige liefde'. Jammer, want Ik zie je heeft dit helemaal niet nodig. Wie deze scènes kan negeren, wordt echter beloond met een verhaal met mooie one-liners, prachtige verwijzingen en een verrassend einde.

Ik zie je is in de eerste plaats het verhaal over de intense liefde van Fender voor Lisa. Begonnen als een relatie met louter lust en (veel te) platte seks, groeit het langzaam uit tot meer. Wie meer zoekt dan een liefdesverhaal vindt een prachtig verhaal over vluchten, vergeten en herinneren, vasthouden en loslaten.