Recensie: Onze eindeloze dagen RECENSIE

Schrijfster Claire Fuller neemt de lezer in Onze eindeloze dagen mee naar het jaar 1975 in Londen. De achtjarige Peggy Hillcoat is de dochter van de wereldberoemde Duitse pianiste Ute en de retreater James. Haar vader bereidt zich samen met een clubje vrienden in de kelder van het huis voor op het einde van de wereld. Ute vindt het allemaal onzin en probeert Peggy er vandaan te houden. Maar haar vader neemt haar spelenderwijs mee in zijn bizarre obsessie tot op het punt dat hij samen met haar de wildernis in trekt als Ute op tournee in Duitsland gaat. Wat begon als een ogenschijnlijk leuk uitje in de beleving van Peggy, werd serieuze ernst. Haar vader overtuigde haar dat de wereld vergaan was en haar moeder overleden. Alleen zij waren nog in leven en moesten 'die Hütte” in het bos zien te vinden, waar ze zouden kunnen gaan overleven. Vrienden van haar vader hadden hem verteld dat het huisje in perfecte staat was met een goede survival-voorraad. Eenmaal aangekomen stond er een overgroeide hut die op het randje van instorten stond. Er waren geen voedselvoorraden te bekennen en Peggy en haar vader moesten vanaf nul zien te overleven.

De eerste winter was een ware hel en Peggy stond het huilen nader dan het lachen, tot groot ongenoegen van haar vader. Hij duldde geen tegenspraak en al helemaal geen gejammer van Peggy. Haar vader veranderde langzaam in een doorgedraaide oude man. Peggy krijgt het gevoel niet alleen in het bos te zijn en ontmoet een jongeman die ze geheim houdt voor haar vader. Haar vader zakt verder weg in zijn waanzin en gaat zelfs zover dat hij samen met haar zelfmoord wil gaan plegen door het eten van giftige paddenstoelen. Hoe dit afloopt? Compleet anders dan je zou verwachten.

Onze eindeloze dagen weet tot het eind te boeien en de lezer te verbazen. Claire Fuller ontving voor dit boek de belangrijkste debutantenprijs in Engeland: The Desmond Elliot Prize, en dat is meer dan verdiend. Retreaters of ook wel survivalists genoemd vormen een interessant en fascinerend onderwerp voor een verhaal en Fuller weet hier goed gebruik van te maken. Het onschuldige kind wordt in de waanzin van haar vader meegesleept en je kan alleen maar empathie voor de dochter hebben en je bedenkingen bij de vader. Dat er iets niet goed zit in zijn hoofd wordt voor de lezer al snel duidelijk, maar de achtjarige Peggy is zich daar niet van bewust.

De laatste 100 pagina's komt het verhaal in een stroomversnelling en val je van de ene verbazing in de andere. Het verhaal neemt een compleet andere wending en je kan niet anders dan geschokt zijn bij de onthullingen in het laatste hoofdstuk. Onze eindeloze dagen geeft de lezer een inkijkje in de wereld van retreaters en hoe het ook kan verlopen als de retreater doorslaat. Het boek lezend vraag je je bijna af of het niet gebaseerd is op een waargebeurd verhaal, zo overtuigend weert Claire Fuller het te brengen.