Recensie: Vals leven RECENSIE

Het gaat niet goed met Sophie. Ze heeft last van een onverklaarbare vergeetachtigheid die haar rustige leven helemaal overhoop haalt. Wat begint als vergeten waar haar sleutels liggen of waar ze haar auto heeft geparkeerd eindigt met volledige black-outs. Het gaat zo ver dat Sophie soms twijfelt aan de realiteit. Toch probeert ze zich erdoor te slaan, zelfs wanneer haar schoonmoeder van de trap valt, ze haar baan verliest en haar man zelfmoord pleegt. Sophie raapt al haar moed bij elkaar en neemt een baantje aan als oppasser van de kleine Leo. Als ook daar het noodlot toeslaat, raakt ze in paniek en vlucht ze weg. Maar voor wie is Sophie op de vlucht? Voor zichzelf? Of is ze het slachtoffer van een bizar complot?

Vals leven van Pierre Lemaître verscheen een aantal jaren geleden al eens onder de titel Bruidsjurk en behoort niet tot de serie die hij schreef over de Parijse commissaris Camille Verhoeven. Het verhaal begint wel in diezelfde stad waar hoofdpersonage Sophie vat op haar leven probeert te krijgen. Het boek is opgedeeld in vier delen. In het eerste deel maak je als lezer kennis met Sophie. De auteur brengt je in het verhaal op het moment waarop voor haar alles ernstig uit de hand loopt. Het begin leest moeizaam, dat heeft te maken met de gepijnigde manier waarop Lemaître de geestestoestand van Sophie beschrijft, terwijl de gebeurtenissen elkaar in een hoog tempo opvolgen. Pierre Lemaître schrijft beeldend en krachtig. Dat de auteur een scenarioschrijver is, laat zich voelen in de wisselende stijl van de verschillende delen. Dit gaat mooi samen met het vertelperspectief, maar heeft ook gevolgen voor degene die het boek in handen houdt. Het eerste deel maakt de lezer nerveus en zou er zelfs voor kunnen zorgen dat er wordt afgehaakt. De volgende delen van het boek verlopen rustiger en inzichtelijker, maar daarom niet zonder de nodige spanning. Vooral het tweede deel waarin Franz aan het woord komt is erg boeiend geschreven. Doorzettingsvermogen wordt beloond in dit boek, want uiteindelijk blijkt het zeker de moeite waard om door te lezen.

De personages in Vals leven zijn complex en hebben overduidelijk een aantal scherpe kantjes. Het gaat in dit boek niet over goed versus slecht, wel over de psychologie en drijfveren van de karakters. Sophie is geen heldin en de auteur doet ook nergens moeite om haar zo neer te zetten. De lezer hoeft haar zelfs niet eens sympathiek te vinden om de intriges rond haar persoon verder te willen ontrafelen, al worden die naargelang het verhaal vordert ook wat ongeloofwaardiger.

Vals leven is niet de beste thriller die Pierre Lemaître geschreven heeft en leverde toen hij de eerste keer uitkwam ook niet de erkenning op die de reeks rond Camille Verhoeven wel kreeg. Zo werd Alex bekroond met de CWA International Dagger Award van de Britse Crime Writers' Association en Irène met de Prix du Festival de Cognac. Vals leven laat geen diepe sporen na, maar het is wel een kleine rollercoaster. Aan het begin moet je even bergop en als de eerste helling genomen is, wordt het leuk. De moeite waard als je het niet erg vindt om aan het einde van de rit niet goed meer te weten wat je precies overkomen is.