Recensie: Verdwaald RECENSIE

In Verdwaald woont kunstenares Fleur Doornslag op de oude boerderij van haar oma. Toen haar ouders op haar twaalfde voor de zoveelste keer verhuisden naar het buitenland, wilde Fleur niet meer mee en mocht ze bij haar grootouders blijven.

Het rustige boerderijtje met atelier krijgt nu te kampen met de heer Hogendijk. Hij heeft een hotel naast hun boerderij gebouwd en mist nog één ding: hun grond om daar een zwembad op te bouwen. Maar oma houdt voet bij stuk: de boerderij wordt niet verkocht. 

De familieroman van José Vriens zou geen roman zijn als er geen liefde was, in de vorm van maar liefst twee mannen! De eerste man is galeriehouder en makelaar Justin Mars, die Fleur probeert over te halen bij zijn galerie te exposeren. Fleur vertrouwt hem niet helemaal, in tegenstelling tot de tweede man die met autopech op haar boerderij terecht komt, Robin Verdonk. Hij werkt bij het gehate hotel aan de overkant, maar Fleur kan het bijzonder goed met hem vinden.

Deze romance gaat in het boek erg snel. Hoewel hij voor de “vijand” werkt, nodigt Fleur hem thuis uit voor haar workshop pottenbakken. Ergens in het boek wordt genoemd hoe Fleur van chicklits houdt en dat is ook in haar eigen liefdesleven terug te zien: het gaat allemaal behoorlijk snel en met het nodige drama. Daarbij valt ze af en toe in herhaling, want met haar 32 jaar wordt Fleur toch net iets te oud om elke keer van haar problemen weg te rennen.

Deze snelheid vult wel weer het plot van oma perfect aan. Op een realistische manier wordt haar dementie beschreven: oma vergeet dingen, zet boodschappen op de meest rare plekken en denkt in een grappig maar ook hartverscheurend moment dat Justin Mars haar allang overleden man is.Zo’n belangrijke rol voor een oma kom je niet zo vaak tegen in een roman; het maakt dit een echte familieroman. De band tussen Fleur en oma is lief en bijzonder en als je een oma hebt of hebt gehad, zal je de liefde voor zo’n oud mensje herkennen. Daardoor is het zo zielig als oma door haar Alzheimer in haar eigen gedachten en herinneringen begint te verdwalen. Het is jammer dat de afloop van oma’s verhaal al op de achterflap wordt verraden, omdat het net iets te veel weggeeft van het verhaal.

Gelukkig zou je het uiteindelijke einde van Verdwaald voor het lezen niet al op kunnen schrijven. Het einde stelt je wel tevreden en dat mag ook wel met een boek uit de Ellessy Relax-serie. Het geeft wat het belooft: een ontspannende familieroman met een fijne dosis liefde, zowel van oma als op mannengebied.

Er wordt niet enorm diep op de problemen ingegaan, maar met genoeg details om je mee te laten leven met de speciale band tussen oma en kleindochter. José Vriens geeft je dat heerlijke, ontspannen familiegevoel tegen de achtergrond van het boerderijleven. Voor je het weet heb je het boek uitgelezen dankzij de vlotte schrijfstijl.