Recensie: Middernachtzon RECENSIE

Jon is op de vlucht. Met alleen een geweer en een pak geld komt hij na een lange reis aan in het Noordelijkste puntje van Noorwegen: Finnmarksvidda. Jon is een huurmoordenaar, niet omdat hij een slecht persoon is, maar uit pure noodzaak en zijn verleden zit hem op de hielen. In een klein dorpje waar de Middernachtzon de hele nacht schijnt schuilt Jon in een kerk en daar ontmoet hij de mooie Lea en haar zoon Knut. Zij helpen Jon aan eten en onderdak in een hutje hoog boven het dorp en langzaam leert Jon hen en de rest van het dorp beter kennen. Lukt het Jon om aan de gebeurtenissen uit zijn verleden te ontsnappen en kan het dorp hem een veilig toevluchtsoord geven? Want wat doet die vreemde Zuiderling in hun midden? Kunnen ze hem vertrouwen en hij hen?

Middernachtzon is anders dan de meeste boeken van Jo Nesbø, maar zeker niet slechter. Waar de Harry Hole-serie wat meer het misdaadgenre heeft, zou ik Middernachtzon eerder beschrijven als een literaire roman met een thrillerrandje. Spanning is er zeker, de dreiging van Jons achtervolgers is door het hele boek aanwezig. Je leeft mee met zijn personage. Je snapt waarom hij zijn beroep heeft gekozen. Het maakt hem een sympathieke man die door Nesbø zo knap is neergezet dat hij levensecht wordt. Net als het dorpje en de omgeving. De lezer maakt ook kennis met de gebruiken en het geloof in dit onherbergzame deel van Noorwegen. Interessant. Achterin het boek staat dat de auteur hier geruime tijd zelf heeft doorgebracht en dat is goed te merken. Middernachtzon leest alsof je naast het hoofdpersonage staat en samen met hem de berg aftuurt op zoek naar die indringers die het op hem gemunt hebben. Ook de andere personages komen sterk naar voren, de ingetogen Lea, de lieve wildebras Knut. In het begin lijkt het een dorp met stugge, ontoegankelijke bewoners, maar gaandeweg sluit je ze in je hart. Jo Nesbø weet als geen ander sfeer te geven aan een boek. Hij wordt met recht een van de beste schrijvers van Scandinavië genoemd.

Omdat het geen dik boek is en de lezer al snel meegezogen wordt in het verhaal, kan het zomaar zijn dat je het in een adem uit leest. Het boek is geen echte thriller, ondanks de nodige spannende momenten, maar veel meer dan dat. Het is een prachtig verhaal over een mooie gemeenschap, liefde, overleven, angst en hoop.