Recensie: Riders RECENSIE

Wanneer Gideon Blake tijdens een oefening van zijn opleiding Commando uit een helikopter valt, zal iedereen hem als dood hebben verklaard. Toch wist hij de val te overleven, en vanaf dat moment staat zijn leven op zijn kop. Op de een of andere reden weet Gideon binnen een mum van tijd te herstellen van zijn val. Dan komt hij op een feestje de mysterieuze Daryn tegen, en zij beveelt hem om met haar mee te gaan. Gideon blijkt, net als drie anderen, een reïncarnatie te zijn van de vier ruiters van de Apocalyps. Daryn moet voor een missie de vier ruiters bij elkaar brengen, anders is de wereld in groot gevaar…

 Zelf heb ik de eerdere boeken van Veronica Rossi, de Under The Never Sky-trilogie, met heel veel plezier gelezen. Om die reden was ik ook razend benieuwd naar Riders. De cover sprak me op zich niet erg aan, omdat ik geen paardenmens ben. Ik was dus bang dat heb boek me tegen zou gaan vallen. Echter ben ik door dit boek juist van paarden gaan houden! Veronica Rossi weet de band tussen mensen en paarden heel goed te beschrijven. Verder schetste ze de nieuwe wereld, waar je met dit boek in terecht komt, echt fantastisch. Je krijgt als lezer echt het gevoel alsof je er midden in staat.

 Het verhaal verloopt niet in chronologische volgorde. Het grootste gedeelte van het boek ‘luistert’ de lezer naar het verhaal dat Gideon vertelt aan de Amerikaanse regering. Intussen wordt overgeschakeld naar het heden, wanneer Gideon aan tafel zit met iemand van de Amerikaanse regering. Het verhaal is erg spannend, en je wil als lezer zo snel mogelijk dat Gideon zijn verhaal vertelt. Met andere woorden: je kunt het boek niet wegleggen! Verder is het boek opgedeeld in korte hoofdstukken, waardoor het boek ook snel weg leest.

De personages uit Riders vond ik echt geweldig. Niet alleen Gideon, die af en toe heerlijk sarcastisch kan reageren, maar ook de andere drie ruiters. Het waren vier heel verschillende jongens uit andere werelden. Daarom hadden ze ook elk een eigen karakter. Ik vond al die karakters leuk, en ik kreeg als lezer het gevoel dat ik echt een band met de ruiters op aan het bouwen was. Echter niet alleen met de ruiters, ook met de paarden. Veronica Rossi heeft de paarden beschreven als prachtige fantastische beesten.

De spanning in het verhaal liep erg goed op. Wanneer je begint met Riders, weet je als lezer alleen dat Gideon ontvoerd is en dat hij zijn verhaal moet afleggen. Voor de rest weet je helemaal niks. Je krijgt langzaam maar zeker de benodigde informatie wanneer Gideon zijn verhaal verteld aan de Amerikaanse regering. Vooral door dit mysterieuze aspect krijgt dit boek 5 hartjes. Daarbij vond ik de plottwists in het verhaal erg fijn, en ze kwamen op het juiste moment. Eentje hakte er echt in als een bom! Tijdens het lezen van het boek wist je dus nooit wat je te wachten stond. Het aspect ‘liefde’ vond ik in het verhaal ook erg goed uitgewerkt. Ik lees bijna geen boeken met makkelijke hoofdpersonages, alleen vrouwelijke. Normaal las ik dus hoe een vrouw verliefd werd op een man. Echter is het in Riders dus andersom!

 Riders vond ik een spannend en uniek boek, vol actie en liefde.