Recensie: Jager RECENSIE

‘Maak een keus, Ember. Nu. Draak of mens. Bij welke kant hoor je? Wat wil je het liefst zijn?’

Ember staat in Jager voor zeer moeilijke keuzes. Ze blijft in de war over haar menselijke gevoelens voor Garret en haar verbinding met de draak Riley. Naast deze problemen, speelt er nog iets veel groters en meer bedreigender: ze worden opgejaagd door zowel Talon als de Orde van St. Joris. Talon en St. Joris zijn allebei sterke vijanden die niet bang zijn om (dodelijk) geweld te gebruiken. Maar dan komt Ember achter informatie over St. Joris die voor beide organisaties verregaande gevolgen kan hebben…

Jager is het derde deel in de Talon-Saga van Julie Kagawa. Uiteindelijk zal de reeks uit vijf boeken bestaan. Telkens wordt het verhaal verder opgebouwd en uitgediept. De karakters voelen steeds volwassener en realistischer aan. In dit deel is er veel aandacht voor de emoties van Ember, Garret en Riley, en wordt beschreven hoe die invloed hebben op het functioneren en hoe ze er mee om moeten gaan. 

Ember is niet meer dezelfde persoon/draak als in de vorige boeken. Er staat nu te veel op het spel. Waar ze in eerdere boeken bijvoorbeeld uit haar (hotel)kamer glipte voor wat simpel vermaak, terwijl haar nadrukkelijk is verteld om voor haar eigen veiligheid binnen te blijven, is ze nu serieuzer. Garrett zegt in het boek over Ember: ‘Ze was niet meer het vrolijke, zorgeloze meisje dat ik in Crescent Beach had leren kennen. Haar confrontaties met de dood hadden haar veranderd, harder gemakt, zoals ik al had gevreesd. Haar verdriet en schuldgevoel waren voelbaar.’

De driehoeksverhouding die in de vorige twee delen is opgezet, en soms niet echt geloofwaardig leek, voelt in dit deel anders aan. Het wordt steeds duidelijker hoe Ember worstelt met haar identiteit. De keuze tussen de stoere maar menselijke Garret en de spannende rebellenleider Riley wordt moeilijker dan ooit, omdat die keuze direct verband houdt met haar eigen tweestrijd over zichzelf. Ember gaat zich steeds meer als mens gedragen en tegelijkertijd wil ze niet haar ware drakenaard wegcijferen.

Net zoals in de vorige delen, wordt er in Jager gewerkt met perspectiefwisselingen. Kagawa geeft deze keer meer informatie over Garrets achtergrond, zijn overleden ouders en zijn training bij de Orde van St. Joris. Dit is een goede toevoeging aan het verhaal omdat het ervoor zorgt dat je Garret beter snapt en waardeert. Verder is het interessant om te lezen hoe het in dit deel met Dante gaat, nadat hij de vorige keer de belangen van Talon boven zijn eigen tweelingzus Ember zette. Hij wil zich maar al te graag bewijzen. Toch heeft hij ook twijfels over de handelwijze van Talon.

Ik was benieuwd naar de cover van dit derde deel, omdat de covers van de eerste twee delen erg mooi waren: ze zien er uit en voelen aan als drakenhuiden. Het eerste deel de huid van Ember en het tweede deel de huid van Riley. Als de derde cover op Garret gebaseerd zou zijn, hoe zou die dan voelen? (mensenhuid…. brrr). Maar de vormgever is erg slim geweest: een ouderwetse maliënkolder met een dramatisch vlekje bloed siert deze keer de cover. De reeks is echt mooi vormgegeven, en staat prachtig in de boekenkast. Hoe zullen de covers van deel vier en vijf er uit gaan zien?

Jager is een spannend en grappig derde deel in de Talon-saga, geschreven in een heerlijk vlotte stijl. Kagawa laat op slimme wijze het boek tenenkrommend spannend en heftig eindigen en laat je snakken naar deel vier. Jager is het beste deel van de reeks tot nu toe!