Recensie: De vier seizoenen van de zomer RECENSIE

De vier seizoenen van de zomer bestaat eigenlijk uit vier verhalen. Elk verhaal gaat over de liefde tussen twee mensen in een bepaalde levensfase: tieners, dertigers, vijftigers en tachtigers. De stellen hebben onderling niet veel met elkaar te maken, behalve dat ze op 14 juli 1999 allemaal op het strand van Le Touquet zijn. Allemaal zijn ze die dag bezig met de liefde. Ze zijn gekomen om de liefde voor het eerst of opnieuw te ontdekken, in de hoop dat het deze keer voor de rest van hun leven zal zijn.

De vier seizoenen van de zomer is een boek dat je op een goede stranddag in een paar uur uitleest. Het boek bestaat uit vier verhalen die zijn opgebouwd uit korte hoofdstukjes. De verhalen zijn ieder een soort momentopname van de liefde in een bepaalde levensfase. Het is het uitgangspunt van deze roman om de essentie van de liefde te vangen in deze vier momentopnamen, alsof juist deze vier momenten iets universeels over de liefde kunnen zeggen. Grégoire Delacourt is daarmee een grote uitdaging aangegaan.

De personages zijn geen unieke karakters. Ze zijn duidelijk bedacht als voorbeeld van een groep mensen in dezelfde levensfase. De personages zijn bedoeld om herkenning op te roepen bij deze mensen. Neem bijvoorbeeld Louise en Robert, ze zijn in de vijftig en het grootste deel van hun leven zijn ze al bij elkaar. Hij was altijd met zijn werk bezig en zij zorgde voor hun zoons, maar sinds de kinderen uit huis zijn verveelt ze zich. Ze zijn op elkaar uitgekeken en weten niet of ze nog wel verder kunnen samen. Ze zijn een cliché. Dit zorgt ervoor dat hun verhaal niet echt uniek of onvergetelijk is, en zo is het met de andere verhalen ook. De personages komen niet echt tot leven en roepen daardoor niet de emoties op die een roman onvergetelijk kunnen maken.

Dit zorgt ervoor dat dit een rustig voortkabbelende roman wordt. De zangerige stijl van Delacourt rijgt zinnen tot hoofdstukken en hoofdstukken tot verhalen en geeft veel sfeer aan deze roman. Dit maakt het een fijn boek om te lezen op een zomerse dag aan het strand, maar inhoudelijk is deze roman niet veel meer dan dat. Dat is jammer want het idee achter dit boek had zeker de potentie om het tot iets onvergetelijks te maken.

Delacourt verdient waardering voor het feit dat hij deze uitdaging is aangegaan maar de uitvoering laat iets te wensen over.