Recensie: Xinia's wraak RECENSIE

Xinia was altijd al het buitenbeentje van de klas, omdat ze bruin is en haar klasgenoten haar dik vinden. Maar gelukkig had ze een beste vriendin, Brit. En Brit was populair, en dan maakte alle gemene pesterij Xinia niet zo veel uit.

Maar beetje bij beetje begint dit te veranderen. Opeens loopt Brit niet meer mee uit school. Dan lijkt ze haar geblokkeerd te hebben op haar telefoon. En vervolgens tijdens het schoolreisje praat ze al helemaal niet meer met Xinia. Niemand uit de klas trouwens. Xinia heeft zich niet eerder zo alleen gevoeld. En als na het schoolreisje de bus dan ook nog eens zonder haar vertrekt, is het voor Xinia de tijd om bij haar eigen gedachten te rade te gaan.

Xinia’s wraak is een verhaal voor jongeren in de leeftijd vanaf 10 jaar. De auteur Lydia Rood werkt als Schoolschrijver en krijgt daardoor veel te maken met jongeren. Dit verhaal komt voort uit de verhalen van een paar kinderen uit haar sterrenklasje. Hierdoor kun je merken dat het verhaal goed aansluit bij de doelgroep, het komt immers gedeeltelijk vanuit hen voort. Het zijn herkenbare onderwerpen, en het verhaal is zelfs met zijn whatsapp gesprekken in de schrijftaal (“Maar wacheffe ik zie een van die gasten” of “nee ik woon tgnvr haar tog”) die daar wordt gebruikt helemaal aangepast op de belevingswereld van deze jongeren.

De opbouw van het verhaal draagt eraan bij dat je er vlot doorheen leest. De hoofdstukken zijn niet te lang, de schrijftaal is niet te ingewikkeld en het heden en het verleden worden met elkaar afgewisseld. Zo blijft het verhaal boeiend en kom je beetje bij beetje steeds meer te weten over wat er allemaal aan pesterijen vooraf gingen aan hem moment dat Xinia opeens alleen achterbleef na het schoolreisje.

Lydia Rood weet je met ‘Xinia’s wraak’ helemaal mee te nemen in het verhaal, door je te laten meevoelen met het verdriet van Xinia en de ellende die ze moet meemaken. Maar ook haar eigen vertwijfeling over in hoeverre ze zelf bijdraagt aan de pesterijen, en hoe ze zelf hierin kan veranderen. Het laat beide kanten van het verhaal zien, en is daarom zowel voor pesters als gepesten een goed boek om te lezen.

Wat jammer is, is dat er wel wat open eindjes achterblijven. Hoewel het niet meteen de belangrijkste lijnen van het boek zijn, ben ik bijvoorbeeld wel benieuwd hoe het verder zou gaan als Xinia weer thuiskwam, en weer met de pesters onder ogen kwam. Of zou dat iets zijn voor een tweede deel? Het zou zeker kunnen.