Recensie: Brieven uit het verleden RECENSIE

‘Brieven uit het verleden’ gaat over Billa en haar broer Ed, die samenwonen in een prachtige verbouwde watermolen op het platteland van Cornwall. Op het eerste gezicht lijkt alles heel rustig en vredig, maar wanneer Billa en Ed een aantal vreemde postkaarten ontvangen van een oude bekende, komen er bij hen beiden een hoop vragen en pijnlijke herinneringen omhoog. Wat wil deze persoon? En waarom zoekt hij nu ineens contact?

Willett’s roman bevat zeker genoeg mysterie en interessante personages om de lezer geboeid te houden, maar er zijn een paar minpuntjes waardoor ‘Brieven uit het verleden’ net niet de vier sterren haalt. Jammer.

In het begin is het even doorbijten; qua stijl doet de roman op sommige momenten een beetje denken aan een typisch bouquetreeks-boek, en Willett kan een tikkeltje overdadig zijn met haar beschrijvingen: ‘De witte, heldere schijf staart broos en met scherpe contouren als van glas naar zijn spiegelbeeld dat op zijn rug in het zwarte water van het meer ligt.’ Poëtisch? Wellicht, maar na tien van dit soort zinnen met dezelfde overdaad aan bijvoeglijk naamwoorden gaat het een beetje vervelen.

Echter, de manier waarop Willett de spanning erin houdt en de verhaallijnen met elkaar weet te combineren maakt haar overdadige schrijfstijl meer dan goed. ‘Brieven uit het Verleden’ is wellicht geen detective in de klassieke zin van het woord, maar er zit genoeg mysterie in om ook liefhebbers van dit genre te bekoren. Wanneer je eenmaal een beetje in het verhaal zit is het lastig om het boek weg te leggen. De postkaarten zijn intrigerend, en pas aan het einde van het verhaal wordt echt duidelijk waar het de geheimzinnige afzender om te doen is.  

De manier waarop Willet erin slaagt om elk personage precies genoeg diepgang te geven is wel positief; elk personage heeft een eigen geschiedenis en een eigen karakter, en naarmate het verhaal vordert leer je ze steeds beter kennen. Helaas is dit ook een beetje een minpuntje, want het duurt het even voordat je daadwerkelijk een beetje een band kunt voelen met de personages, en de ietwat ongeduldige lezer is tegen die tijd wellicht al afgehaakt.

Ook de tweede verhaallijn met Tilly – de kleindochter van Dom, de halfbroer van Billa en Ed – voelt soms een beetje geforceerd, alsof Willett meer ‘vulling’ nodig had voor haar roman, en er daarom voor heeft gekozen om deze tweede verhaallijn maar een beetje uit te smeren.

Al met al is ‘Brieven uit het verleden’ een vermakelijk en spannend boek, maar het is jammer dat het verhaal niet een beetje sneller op gang komt en dat Willett’s schrijfstijl soms een beetje ‘over the top’ is.