Recensie: De dochter van de wijnmaker RECENSIE

Het kon een sprookje zijn in de negentiende eeuw, maar dat is het verre van. Phoeba Crupp woont in een klein dorpje in Australië met haar familie, bestaande uit haar vader Robert, moeder Maude en zus Lilith. In tegenstelling tot de rest van de inwoners uit de regio die schapen houden of gewassen kweken, heeft Robert een wijnboerderij. Het gebied heeft te kampen met veel droogte en het zijn zware periodes. Er is een rijke familie, de familie Overton, die genoeg geld heeft, dure paarden en een hele knappe zoon, Marius. Alhoewel Phoeba zich heeft voorgenomen om niet te trouwen, zal ze misschien wel moeten.

Direct als je de eerste bladzijde omslaat wordt het duidelijk dat dit verhaal zich afspeelt in het verleden. Je maakt kennis met Phoeba en haar familie terwijl ze in het rijtuig op weg zijn naar de dienst van de nieuwe priester van het dorp. Wanneer ze in het meer belanden, worden hun enkellange rokken en lange onderbroeken nat. Deze beeldende schrijfwijze zet direct de toon voor het hele verhaal. Schrijfster Rosalie Ham geeft je het gevoel alsof je bij de familie in het rijtuig zit, de te strakke korsetten aansnoert of bezig bent met het fijne herstelwerk aan de kleding. Tradities worden in ere gehouden, zo is het gezin maar al te blij als Phoeba ten huwelijk wordt gevraagd, want dat betekend meer welvaart voor de familie. Maar het eigenwijze karakter van de slimme Phoeba zorgt voor genoeg ophef, waardoor De dochter van de wijnmaker niet eentonig wordt.

Ondanks de onderliggende problematiek van de negentiende eeuw, blijft dit verhaal luchtig en toegankelijk om te lezen. Af en toe komen er uitdrukkingen of woorden voorbij die we tegenwoordig niet meer gebruiken, zoals landlopers en vagebonden, maar Rosalie Ham heeft daarin gekozen voor een goede balans waardoor het verhaal goed te volgen is. Het is geen roman waar de focus ligt op humor of romantiek, maar de ontwikkeling die Phoeba doormaakt maken het interessant genoeg. 

Voor wie normaal gesproken afgeschrikt wordt door historische romans, is De dochter van de wijnmaker een aanrader. Het is een toegankelijke roman met een beeldende schrijfstijl. Zelf vind ik het geen pageturner, daarvoor mist het verhaal wat mij betreft de spanning. Alsnog is dit een fijn verhaal om op een luie zondag te lezen, waarbij je ook nog iets opsteekt van de negentiende eeuw.