Recensie: De levenden en de doden in Winsford RECENSIE

Hakan Nesser is één van de meest succesvolle Zweedse schrijvers. Ook in Nederland genieten veel mensen van zijn, inmiddels ruim twintig, romans en thrillers. Naast de twee thriller-series met commissaris Van Veeteren en Inspecteur Barbarotti, schrijft Nesser ook op zich zelf staande verhalen. Tot die laatste categorie hoort De levenden en de doden in Winsford.

Het verhaal over Maria, of eigenlijk over het schrijversechtpaar Maria en Martin Holinek, is vooral beklemmend. Maria verblijft, bewust, alleen in Winsford, het pittoreske Engelse dorpje van de titel. Hoewel de personages uit het fantasierijke brein van Nesser komen, zijn de zeer gedetailleerde beschrijvingen van de omgeving waarheidsgetrouw. Voor liefhebbers van het Engelse graafschap Somerset (omgeving Exmoor), een feest der herkenning. Voor andere lezers geeft het voornamelijk een beeld van het beangstigende, verlaten landschap dat Maria doelbewust heeft opgezocht. (Een realistische beschrijving die helaas ook een stukje actie en vaart uit het verhaal neemt.) Een omgeving waar ook ruimte voor het occulte is. Eén van de vele korte zijsprongetjes, ditmaal met reden die aan het eind van het verhaal duidelijk wordt.

Hoewel Maria iedereen vertelt dat zij de eenzaamheid heeft opgezocht om haar volgende boek te schrijven en, en passant, de laatste levensfase van haar hond mee te maken, is Maria hier overduidelijk met een ander doel. Op de (Nederlandse) cover staat de hoofdreden van haar verblijf al aangegeven: 'Niemand mag weten wat Maria heeft gedaan'. Tel daarbij de informatie van de achterflap bij op ('Waar is haar echtgenoot?') en je weet vanaf het begin waar het verhaal om draait. Als de verhaallijn zo duidelijk is, wordt het dan toch nog spannend? Jazeker. Als lezer heb je vele vragen. Hoe deed zij het? En vooral, waarom? Eén van die redenen, jawel, het is een complex verhaal met vele lagen; één van die redenen wordt in hoofdstuk vier beschreven. Wat mij betreft had het boek daar mogen beginnen, want pas vanaf dat moment werd ik echt het verhaal ingetrokken. Vanaf dat moment denk je alles te weten.

Maar al snel blijkt dat er in het verleden nog meer zaken zijn gebeurd die het daglicht niet verdragen. Zaken die een relatie enorm onder druk hebben gezet. De vijfenvijftigjarige Maria en haar man Martin hebben tijdens hun leven veel meegemaakt. Wat? Daar kom je geleidelijk aan achter.

Het verhaal is geschreven vanuit Maria. Door haar ogen zien we de zo nauwkeurig en gedetailleerd beschreven personages, omgeving en het landschap van Windsford. Samen met haar lezen we berichten, korte verhalen en e-mails die de gebeurtenissen uit het verleden bloot leggen. In haar gedachten haalt zij herinneringen op die nu eindelijk betekenis lijken te krijgen; de geheimen van een ooit gelukkig huwelijk... Alles valt op zijn plaats. Waar het op uitdraait is vanaf het begin duidelijk. De weg naar het einde is echter vol valkuilen en onverwachte ontmoetingen.

De levenden en de doden in Winsford is geen aanrader voor liefhebbers van 'hard-boiled' thrillers; in verband met het gebrek aan actie en vaart. Liefhebbers van spannende, mysterieuze moordverhalen komen volop aan hun trekken en zullen zeker die vierde ster aan dit boek toekennen.