Recensie: De Never Evers RECENSIE

Muis heeft zich opgesloten in de badkamer als De Never Evers begint. Ze gaat naar een andere school en ze begint met een skitripje naar Frankrijk. Leuk, zou je zeggen, maar niet als je opnieuw moet beginnen bij klasgenoten die je een paar jaar geleden hebt verlaten om naar een balletacademie te gaan. Die je nu heeft weggestuurd, omdat je talent toch niet voldoende bleek te zijn. En je dat eigenlijk niet durft toe te geven omdat je bang bent dat iedereen je dan een loser vindt. En dan ook nog je beste vriendin van vroeger, die indertijd niet op de balletacademie is geaccepteerd, na lange tijd weer onder ogen moeten komen.

De Never Evers heeft negentien hoofdstukken. In de eerste helft van het hoofdstuk is Muis aan het woord en in de tweede helft Jack. Jack is ook met zijn klas op skitrip, naar dezelfde bestemming als Muis. Waar Muis met alleen maar meiden op stap is, wordt Jack door jongens omringd. Jongens met gierende hormonen, die er op uit zijn een meisje te scoren. Het blijft allemaal nog heel onschuldig, het ultieme doel van Jack en vooral zijn vrienden Max en Toddy is om voor de terugreis een meisje gezoend te hebben. Maar hoe krijg je dat voor elkaar? En hoe is dat, die eerste zoen?

Aan het begin van De Never Evers zijn de verhaallijnen over Muis en Jack nog gescheiden, ze zitten immers op verschillende scholen in verschillende plaatsen, maar ze komen al snel bij elkaar en raken elkaar. Aan het eind van het boek vertellen Jack en Muis allebei hetzelfde verhaal en vullen elkaar aan. Leuk detail is dat De Never Evers door twee personen is geschreven, een man en een vrouw. Lucy Ivison heeft de passages over Muis voor haar rekening genomen en Tom Ellen de delen die Jack vertelt. Jongens en meisjes, zeker puberende tieners, bekijken de wereld op een verschillende manier. Maar ook wordt duidelijk dat uiteindelijk iedereen tegen dezelfde dingen aanloopt.

Muis heeft het moeilijk. Ze is onzeker en voelt zich niet helemaal welkom bij de populaire meiden uit de klas. Gelukkig zijn Keira en Connie er nog, twee vriendinnen van vroeger die haar graag onder hun vleugels nemen. Maar ja, ze zijn wel een beetje vreemd ...  En Jack, tja, ook hij is onzeker. Hij is de leadzanger van een band, die hij vormt met Max en Toddy, maar de band heeft nog nooit echt opgetreden. Bij de laatste poging durfde Jack niet te zingen. De band heeft ook nog geen naam. De twee drietallen ontmoeten elkaar meerdere malen, en Jack wordt verliefd op Muis. En dat is best wederzijds.

Je zou zeggen dat dat op zich genoeg ingrediënten zijn voor een leuk verhaal, maar er is nog een verhaallijn die De Never Evers extra schwung geeft. In het wintersportplaatsje is de jonge populaire Franse zanger Roland aanwezig om een videoclip op te nemen. Het valt iedereen op dat Jack best wel op hem lijkt, zelfs Roland zelf constateert dat. Bij toeval ontdekt Roland Muis en vraagt hij haar om mee te spelen in haar clip. Dat levert haat en nijd op bij de Franse fans, Dit, in combinatie met de gelijkenis tussen Roland en Jack, levert een aantal grappige verwikkelingen op.

De Never Evers gaat over vriendschap en liefde, dat is waar alle hoofdpersonen naar zoeken. En hierbij wordt graag gebruik gemaakt van (kleine) leugentjes, die vervolgens weer tot misverstanden leiden. Tel daar de perikelen op de middelbare school en bemoeizuchtige leerkrachten bij op en de chaos is al snel compleet. En dan is er ook nog een hamster in het spel ... Totaal overbodig, maar wel erg grappig!

De Never Evers is een erg leuk en vermakelijk boek voor als je nog net niet aan young adult toe bent. Vlot geschreven, prettig leesbaar en zeer onderhoudend.