• onze waardering

Recensie: De muze en het meisje RECENSIE

De Vlaamse columniste en comedienne Katrijn van Bouwel debuteerde in 2016 met haar roman De muze en het meisje. In het verhaal heeft Mila slechts één wens: vereeuwigd worden. Om dit te kunnen bereiken poseert ze naakt voor kunststudenten in de hoop ontdekt te worden als iemands muze. Haar verlangen lijkt uit te komen, maar het loopt anders dan ze had gedacht. Het wordt al snel duidelijk dat ze haar eigen leven moet gaan vormgeven, en hierin niet afhankelijk kan zijn van iemand anders. Het verhaal is opgedeeld in vier delen: herfst, winter, lente en zomer. De jaargetijden zijn als het ware een rode draad door het verhaal die de sfeer vormgeven en het proces van Mila symboliseren.

Katrijn Van Bouwel heeft een opvallende, eigen manier van schrijven. Het verhaal bevat weinig dialogen en veel gedachtes van Mila. Haar observaties over de wereld om haar heen en over haarzelf staan centraal. De volledige gedachtegang van Mila wordt weergegeven. Dat betekent dat er herinneringen over vroeger opkomen, ideeën over de toekomst en vrije associaties. Een terugkerend element hierin zijn de zintuigen. Het gevoel van knisperend zand aan je voeten, de geur van het weer, het luisteren naar klassieke muziek en het zien van een schilderij. Hoe je hersenen al deze elementen registreren en daar vervolgens allerlei gedachtes, associaties en emoties bij opkomen. Dit proces heeft Katrijn Van Bouwel uitermate goed beschreven. Gevolg is dat je als lezer meevoelt, luistert, ziet én associeert. Het maakt de roman tot meer dan een verhaal over Mila, het lijkt bijna universele gevoelens te beschrijven – we hebben immers allemaal een lichaam met zintuigen. Het maakt iets in je los tijdens het lezen. Het zorgt voor een eigen gedachtegang.

Ook is de taal waarin het verhaal geschreven is eigen. Het verhaal gaat over schoonheid en er is duidelijk gekozen om het taalgebruik daarbij aan te laten sluiten. Er wordt gespeeld met de lengte van zinnen, de woordkeuze en het ritme. Hele lange zinnen en dan opeens weer een zin van slechts twee woorden. Woorden die je niet vaak in spreektaal gebruikt en daardoor net even wat anders en meer bijzonder zijn. Het maakt je alert en verrast je.

Mila is niet altijd sympathiek of begrijpelijk. Ze is ijdel en egocentrisch. Ze verliest zich in haar verlangen vereeuwigd te worden. Door de vier delen van het verhaal volg je haar 'proces' niet volledig, maar zijn er vier momenten waarop je als het ware even meekijkt, of beter: meeleest. Dat zorgt ervoor dat het geen roman is waarbij je je in het verhaal zelf verliest, waarbij je meeleeft en empathie hebt voor de hoofdpersoon. Toch raakt De muze en het meisje je op een eigen manier. Door een puurheid en esthetiek, waardoor het onderwerp van het verhaal minder belangrijk is. Juist de schrijfstijl en vrije associaties die een bijna helende werking hebben, maken De muze en het meisje tot een ijzersterk debuut.

De muze en het meisje

  • Onze waardering:

             
  • Members waardering:

    1  2  3  4  5 
    (0 stemmen)
  • Omschrijving:

    Een fenomenaal debuut en een zinnelijke ode aan het menselijk lichaam!

    Mila verlangt het absolute. Het eeuwige. Ze zoekt een manier om nooit vergeten te worden. Als jong meisje staat ze in een museum oog in oog met een wulpse Venus. Prompt neemt ze zich voor om ook de muze van een kunstenaar te worden. Ze vertrouwt zich toe aan de scheppende gedachten van een ander, en aan de handen van het lot.
    Naakt poseert ze urenlang voor kunststudenten, die kijken maar haar niet zien. Ze observeren. Voor hen ligt geen jonge vrouw, maar een opdracht. Een fruitschaal voor gevorderden. Tot een schilder haar uit de anonimiteit verheft. De twee worden verliefd. Op elkaar, en op het beeld dat ze van elkaar koesteren.
    Maar hoe geef je je écht bloot? Hoe verhoud je je tot de ander en tot je eigen verhaal? Terwijl Mila haar lichaam en ziel tevergeefs in de juiste vorm probeert te dwingen, begrijpt ze dat haar zingeving in haar eigen handen ligt. Ze zal van lijdend voorwerp tot onderwerp moeten transformeren.

    Katrijn Van Bouwel (1981) is auteur en improvisatieactrice. Ze leest, presenteert en grapt al tien jaar op het podium en is regelmatig te zien op de Vlaamse televisie. In een even vergeefse als verbeten poging zowel het leven als de dood te ontleden, studeerde ze wijsbegeerte, communicatiewetenschappen en taxidermie. Naast de publicatie van haar columns en artikels is er nu haar debuutroman.
    De muze en het meisje is een onvergankelijke, zintuiglijke ode aan het menselijk lichaam, aan de liefde en aan de eeuwigheid, en een pleister voor de roestige kwetsuren van het leven.

Meer info

Nieuwste artikelen

  • Als ik je morgen weer zie – Robbie Couch

  • De rivalen – Vi Keeland

  • De gebroeders Maxilari - David Pefko

  • Beers balkon - Jeroen Berkhout

  • Italopop - Vanja van der Leeden

Gerelateerde artikelen

  • Recensie: Doorbreek de stilte

  • Recensie: Met de beste bedoelingen

  • Interview Karen M. McManus van Een van ons liegt

Zoek in artikelen