Recensie: De Kids of Appetite RECENSIE

Twee jaar geleden is de vader van Bruno Victor 'Vic' Benucci III overleden. Vic kan niet over de dood van zijn vader heen komen. Door Vriend Frank (de nieuwe vriend van de moeder van Vic) wordt de verwerking van de dood van zijn vader hem nog moeilijker gemaakt. Wanneer Vriend Frank in het bijzijn van Vic zijn moeder ten huwelijk vraagt, is de maat vol. Hij rent weg van huis, samen met de urn met as van zijn vader, waar ook een brief in blijkt te zitten met de laatste wensen van zijn vader. Vic komt terecht bij een groep die zichzelf De Kids of Appetite noemt. Samen gaan ze de laatste wensen van zijn vader proberen te vervullen.

David Arnold was voor mij, voor het lezen van De Kids of Appetite, een onbekende schrijver. Ik kende hem niet, alleen wist ik dat hij ook te gast zou zijn bij YALFest. Aangezien daar goede, buitenlandse auteurs worden uitgenodigd, kreeg ik hoge verwachtingen van dit boek. Daarbij zit aan het begin van het boek een soort brief van de uitgever, Myrthe Spiteri. In die brief sprak zij lovende woorden over De Kids of Appetite, waardoor mijn verwachtingen nog hoger werden. Voor de start van het verhaal staat een lijst met personages die terugkomen in het boek. Dit is een hele fijne lijst, aangezien er aardig veel verschillende personages aan bod komen. Al deze personages hebben ieder een eigen karkater, en deze karaktereigenschappen staan tevens vermeld in de lijst. Tijdens het lezen heb ik meerdere keren naar deze lijst teruggebladerd, om na te gaan wie-wie ook alweer was. Zo weet je zeker dat je niemand door elkaar haalt.

Het boek bestaat uit elf hoofdstukken, die ieder beginnen op het politiebureau. Als je in dit boek begint, is Vic aan het spreken met een rechercheur. Als lezer weet je dan nog niet precies waarom Vic daar zit, maar daar kom je langzaam maar zeker achter. Op een gegeven moment weet je wel waarom Vic daar zit, maar je weet niet wat er precies gebeurt is. Door dit element wil je als lezer door blijven lezen, omdat je erg graag wil weten wat er gebeurt is. Dat is een verhaallijn in het boek. Een ander verhaallijn, in mijn ogen de hoofdverhaallijn, is het vervullen van de laatste wensen van de vader van Vic. Deze verhaallijn vormt de kern van het verhaal, de reden waarom Vic bij De Kids of Appetite is gekomen. Ik moet zeggen dat ik het persoonlijk jammer vond dat de spanning en de drive om te lezen verwerkt zat in de verhaallijn van het politiebureau, en niet in de hoofdverhaallijn. Wat ik ook een beetje overbodig vond, is dat het boek is geschreven vanuit meerdere perspectieven. Niet alleen is geschreven vanuit van het perspectief van Vic, maar ook vanuit het perspectief van Mad. Mad is een 'Kid of Appetite', een meisje waar Vic hopeloos verliefd op wordt. Naar mijn inziens had het voldoende geweest om alleen vanuit het perspectief van Vic te schrijven, maar wellicht dat de meningen hierover kunnen verschillen. Door vanuit Mad's perspectief te schrijven, wordt er een ander licht geworpen op verschillende zaken. Je krijgt er als het ware een mening en een oogpunt bij. Leuk, maar voor mij had het niet gehoeven.   

De schrijfstijl van David Arnold vind ik fantastisch. Ik had niet verwacht dat deze zo mooi zou zijn. Hij beschrijft situaties heel goed, waarbij goed gelet wordt op woordkeuzen. Zijn zinnen lijken daarom op wolken te zweven, zo mooi zijn ze geschreven. Een van de mooiste zinnen vind ik geschreven op het moment dat Vic De Kids of Appetite over zijn ouders vertelt: "Niemand lijk van zijn stuk gebracht, waardoor ik mijn bubbels en woede wilde schenken aan dit groepje dat luisterde, dat verdomme eindelijk naar me luisterde, en zag wie ik écht was en niet een of ander standbeeld op een straathoek met een bordje KIJK NAAR ME, KIJK NIET NAAR ME, KIJK NAAR ME, KIJK NIET NAAR ME, opnieuw en opnieuw, zonder ooit te verdwijnen." Je komt er later in het boek namelijk achter dat Vic bijzonder is. Er is iets aan hem dat het anders maakt dan anderen, waardoor hij vaak ongevraagd starende blikken naar zich toe geworpen krijgt.

Aan liefde ook geen gebrek in De Kids of Appetite! Denk je een verscheurde jongen in, die voor het eerst van zijn leven écht verliefd wordt, en dat in combinatie met de wonderbaarlijke schrijfstijl van David Arnold. Door de manier waarop hij zijn woorden op papier zet, wordt de lezer nog meer geraakt. Het liefdeselement wordt dus heel goed uitgewerkt in dit boek, evenals de rest van de verhaallijnen. Tot aan de allerlaatste zin van dit boek heeft David Arnold het voor elkaar gekregen om de aandacht van de lezer vast te houden.