Recensie: De herberg van Ivy Hill RECENSIE

De herberg van Ivy Hill is een historische roman die zich afspeelt op het Engelse platteland in het fictieve dorpje Ivy Hill in de 19e eeuw. In de tijd dat er nog geen auto's waren, maar de mensen reisden met paard en wagen. In de tijd van de postkoetsen. De postkoetsen stopten bij herberg The Bell, in het centrum van Ivy Hill. Reizigers kwamen hier iets eten, bleven voor eventueel wat langer een overnachting, maar waren eigenlijk altijd op doorreis.

Jane Bell is eigenaar van de herberg. Zij heeft de herberg geërfd van haar man John, die onder onduidelijke omstandigheden is overleden. Hij heeft haar echter niet alleen een herberg nagelaten, maar ook een enorme schuld. Als het boek begint, een jaar na Johns dood, staan de schuldeisers te trappelen en dreigt de bank de herberg binnenkort te verkopen. Jane heeft tot nu toe in rouw geleefd en zich niet veel bekommerd om de herberg, maar het besef dringt tot haar door dat er iets moet gebeuren.

Jane is de hoofdpersoon van De herberg van Ivy Hill en gedurende het boek wint zij aan sympathie. Waar zij eerst nogal afwachtend in het leven staat en vertrouwt op de mensen om zich heen, wordt ze steeds actiever en neemt ze haar verantwoordelijkheid. Ze gaat actief op zoek naar antwoorden. Want waarom had John zo'n enorme lening? En waarom was hij eigenlijk zo vaak weg? Jane gaat de strijd aan om de herberg te behouden.

Jane is echter niet de enige belangrijke persoon in De herberg van Ivy Hill. Ook haar schoonmoeder Thora speelt een belangrijke rol. Zij is een heel ander type vrouw van Jane. Zij was altijd de herbergierster en van jongs af aan gewend aan te pakken. Dit in tegenstelling tot Jane, die uit een bemiddeld gezin afkomstig is en door haar huwelijk met John een stapje omlaag heeft gedaan op de maatschappelijke ladder. Na de dood van John is Thora bij haar zus in Bath gaan wonen, maar ze komt nu terug. Aanvankelijk is er strijd en onenigheid tussen Jane en Thora, maar geleidelijk begrijpen ze elkaar beter, blijken ze elkaar sympathiek te vinden en worden ze bondgenoten als het gaat om de herberg.

De herberg van Ivy Hill beschrijft het leven in Ivy Hill tot in detail. Tijdens het lezen waan je je in het dorpje en zie je haar bewoners daar rondlopen. En er zijn nogal wat bewoners, met ieder eigen duidelijk uitgesproken karakters. Ze brengen allemaal hun eigen problemen met zich mee, maar ze hebben allemaal met de belangrijkste verhaallijn rond de herberg te maken. Er is op deze manier ook aandacht voor de positie van werkende vrouwen in het Engeland van de 19e eeuw en ook de liefde speelt een belangrijke rol. Jane begint langzaam weer open te staan voor mannen, maar ook  de liefdesperikelen van haar vriendin Rachel en die van schoonmoeder Thora komen voorbij. Ondertussen leer je ook het nodige over postkoetsen en de werkzaamheden, de bedrijvigheid van een herberg en de manier waarop toen werd omgegaan met vergunningen.

Julie Klassen gebruikt bijna vijfhonderd bladzijden om deze episode rond herberg The Bell te beschrijven. Haar schrijfstijl is rustig en doordacht. Ze heeft nergens haast, maar neemt de tijd om de ontwikkelingen toe te lichten en een stapje verder te brengen. Toch wordt het verhaal niet langdradig en blijft het interessant. De veelheid aan personen en de nieuwe invalshoeken die zij met zich meebrengen houden het boek vijfhonderd bladzijden lang boeiend, evenals alle vraagtekens die Julie Klassen in het boek neerlegt. Bijzonder is dat zij dit niet uitsluitend in de eerste hoofdstukken doet om een en ander daarna in de rest van het boek uit te werken. Nee, ook halverwege De herberg van Ivy Hill kunnen nog zaken opdoemen waarvan je je afvraagt hoe het zit. Anderzijds voel je vanaf het begin van het boek aan dat er meer aan de hand moet zijn is rond die leningen van John en dat Jane meer reden voor rouw en verdriet heeft dan alleen het verlies van John. Pas veel later in het boek wordt je gevoel bevestigd en krijg je wat opheldering.

De herberg van Ivy Hill is het eerste deel van een serie. Maar voor wie daar niet op kan wachten, dit boek leest immers erg prettig, Julie Klassen heeft meer (losstaande) romans geschreven. Misschien dat je daarmee de tijd kunt overbruggen...