Recensie: De stad van spiegels RECENSIE

De stad van spiegels speelt zich af nadat de Twaalf zijn vernietigd en de overlevenden proberen er alles aan te doen om een nieuw bestaan op te bouwen. Peter kan er nog steeds niet aan wennen dat Amy voorgoed weg is, maar is dit wel daadwerkelijk zo en is het duister inderdaad verslagen. Ver van de overlevende wacht Nul zijn moment af om toe te slaan en de mensheid alsnog te vernietigen.

Zoals we al gewend waren bij het tweede deel in deze trilogie, begint ook dit derde deel met een beknopte samenvatting van wat er vooraf is gegaan. Dit is prettig wanneer het een tijdje geleden is dat je deel twee hebt gelezen, maar wanneer je ze meteen achter elkaar leest is dit overbodig en is dit stuk prima te skippen. Daarnaast is de samenvatting dusdanig kort dat het niet voldoende is om te lezen in plaats van het tweede boek. De gehele trilogie van Justin Cronin is dan ook niet los van elkaar te lezen, want dan zal je al snel in verwarring gebracht worden.

De stad van spiegels begint een beetje saai. De hoofdstukken wisselen tussen de personages die we al leerden kennen in de vorige delen en geven ons een inkijkje in hun huidige leven en hoe ze proberen iets van de toekomst te maken. Echt veel spanning is er echter niet te zoeken, wat op zich logisch is na jaren van ellende. Pas zodra er vanuit het perspectief van de Nul wordt geschreven komt er een flow in het verhaal. Je leeft met hem mee en leert hoe zijn leven was voor en tijdens zijn verandering in de Nul.

Toch duurt het nog een tijdje voordat er echt spanning aan het verhaal wordt toegevoegd en dit is eigenlijk wel jammer voor een boek wat omschreven wordt als een apocalyptische thriller. Ondanks het gebrek aan spanning weet Cronin wel precies wat hij op papier zet, waardoor dit deel een waardige afsluiter is van deze trilogie. We leren uiteindelijk wat het doel is van het virus en waarom de Nul is geworden zoals hij nu is. Hierdoor is dit laatste deel misschien niet direct de meest spannende van de drie, maar het geeft zeker antwoorden op vragen die waren ontstaan na het lezen van deel 1 en 2.

Met dit afsluitende deel kunnen we tevens concluderen dat Justin Cronin een zeer originele trilogie heeft geschreven. In ruim 2500 woorden beschrijft hij een wereld waarover je gaat nadenken en waarbij je jezelf afvraagt of dit ook onze toekomst kan worden. Misschien had het verhaal ook in minder woorden verteld kunnen worden, maar het slot maakt ieder woord meer dan goed.