Recensie: Het verlangen RECENSIE

Uitgeverij Goudemondt staat aan de rand van de afgrond. De broers Marc en Bouwewijn hebben er alles voor over het familiebedrijf overeind te houden. Ze zien dan ook hun kans schoon als ze een meesterwerk van een roman in handen krijgen. In plaats van de stotterende, mediaschuwe Herman schuiven ze schoenenverkoopster en wannebe schrijfster Brigitte naar voren als de auteur van het boek. Dat blijkt een gouden greep. Brigitte is een groot succes in de media, het boek wordt een bestseller en de uitgeverij van de twee broers lijkt gered. Tot Herman zich bedenkt.

Klinkt dit bekend? Het verlangen is inderdaad het boek bij de gelijknamige film met Chantal Janzen, Gijs Naber en Alex Klaasen in de hoofdrollen. Het scenario van Frank Ketelaar is omgezet naar een leesbare roman. Het uitgangspunt is leuk, en het verhaal bevat humor, spanning en een vleugje romantiek. De duistere wending die het op een gegeven moment neemt, past misschien niet helemaal bij de luchtige toon tot dan, maar zorgt wel voor een verrassende ontknoping.

Het is alleen lastig om je bij het lezen van het boek Het verlangen los te maken van het idee dat er een film aan ten grondslag lag. In vorm is het scenario nu zeker een roman. De beschrijvingen van de plaatsen van handeling zijn alinea's geworden en de tekst voor de acteurs dialoog. Maar het schrijven van een boek vraagt om meer dan dat. Deels omdat sommige delen nog steeds als decorinstructies lezen:

"De broers staan op de brug over de Amstel naast het hotel, de strikjes van hun smoking hangen inmiddels los langs hun boordjes. Een boot vaart onder de brug door, fietsers, trams, bussen en taxi's passeren hen. Lichtjes van huizen flonkeren aan weerszijden van de brede, traag stromende rivier."

In een filmscenario moet de omgeving uitgebreid beschreven worden, om vervolgens precies zo in beeld gebracht te kunnen worden. Maar met een omschrijving van wat je ziet, heb je nog niet direct sfeer. Bij het maken van de film is daar meer voor nodig dan de feiten – en dat geldt ook voor een boek.

Een roman vraagt daarnaast om personages waarmee je kunt meeleven. Helaas ontbreken die in Het verlangen. Brigitte is een leuk meisje, dat zich zeker ontwikkelt gedurende het verhaal. Maar wie ze nu precies is en waarom ze doet wat ze doet, wordt nergens duidelijk. Daarbij is ze ook niet echt de hoofdpersoon van het verhaal. Marc, Boudewijn en Herman spelen een even grote rol, maar ook hen leren we eigenlijk niet kennen. Het zijn allemaal meer typetjes dan mensen van vlees en bloed. Wat ze drijft, wordt misschien wel genoemd, maar komt niet over.

Dankzij de roman kun je langer genieten van Het verlangen dan de negentig minuten die de film lang is. Want dit boek straalt aan alle kanten plezier uit en is er echt op gemaakt je te vermaken. Maar helaas mist het de acteurs, de aankleding en het camerawerk die het verhaal tot leven kunnen brengen. Daarvoor zul je toch echt naar de bioscoop moeten.