Recensie: Niemandsland RECENSIE

De jonge Adam Raine groeit samen met zijn ouders op in een Londense achterbuurt in het begin van de jaren twintig. Met zijn moeders gezondheid is het niet goed gesteld, maar het is een tragisch ongeluk waardoor zij om het leven komt. Met zijn vader vertrekt hij naar een kolenmijnstadje waar hij een nieuw leven moet opbouwen. De spanning tussen de mijnwerkers en de werkgever is om te snijden. Na een tragische gebeurtenis komt ook Adams vader om het leven en staat de jongen er alleen voor. Of toch niet? Ook wordt hij verliefd op Miriam, de dochter van de dominee. Niet alleen Miriams moeder staat de jonge liefde in de weg, ook de uitgebroken oorlog verandert alles. Zeker wanneer Adam in de Franse loopgraven van de Somme belandt. 

Wie op zoek is naar een oorlogsverhaal waarin enkel de oorlog en kommer en kwel centraal staan, hoeft niet te beginnen aan het boek van Simon Tolkien. Wie een verhaal wil lezen over het levensverhaal van een jongen uit het begin van de jaren twintig, waarvan een deel zich afspeelde in de Franse loopgraven, leest het 653 pagina tellende boek in een ruk uit. Levendige details over het leven van Adam Raine zorgen ervoor dat je steeds meer wilt weten over deze jongen en diens leven. 

Simon Tolkien heeft met Niemandsland een prachtige roman geschreven. De ontwikkeling van het personage is ontzettend goed in kaart gebracht. Je leert hem kennen als knulletje, maar ziet hem opgroeien tot man door alle heftige gebeurtenissen die hij meemaakt. De dood van beide ouders, de liefde die onbereikbaar lijkt, zijn wil om te studeren terwijl al zijn leeftijdsgenoten in de kolenmijn werken en ten slotte de oorlog. Naarmate het boek verstrijkt, lees je hoe het hoofdpersonage steeds meer een eigen wil krijgt en hoe zich dit uit.   

Alle grote thema's komen in dit boek aan bod, waardoor je echt meeleeft met de jongen en hem leert kennen, je krijgt inzicht in hoe hij denkt. De dood van zijn ouders, de eenzaamheid die hij voelt, drama die de liefde met zich meebrengt en de oorlog. De alwetende verteller die Tolkien in het boek gebruikt weet de situaties dusdanig te omschrijven dat je vrijwel altijd weet wat er in het hoofd van Adam omgaat. Niet door te zeggen wat Adam denkt, maar door de situaties uitgebreid te omschrijven. De manier waarop hij het voor iemand kan opnemen of enkel zijn houding wanneer hij iets doet wat hij spannend vindt. 

Niemandsland is een erg uitgebreid verhaal. Enerzijds is dat fantastisch, maar anderzijds maakt dat het boek af en toe iets minder goed hapbaar. Zo is het fantastisch dat spannende situaties tot op het detail worden omschreven. Bijvoorbeeld wanneer Adam voor het eerst de mijn betreedt, die hij doodeng vindt, of een situatie waarin Adam zich in een gevecht bevindt. Je leeft echt met Adam mee en voelt zijn angsten, maar merkt ook zijn overlevingsdrang. Maar ook minder spannende situaties werden uitgebreid omschreven. Dit was wat langdradig, saai bijna. 

Al met al is Niemandsland een heerlijk boek om in te verdrinken. Vrijwel de hele levensloop van Adam kom in dit boek aan bod en dat maakt het boek anders dan anderen. Zijn verhaal is interessant en je groeit met elke levensfase mee waardoor het boek een mooi beeld schetst van een jongen uit het begin van de twintigste eeuw.