Recensie: De Infiltrant RECENSIE

In De Infiltrant wordt de ergste nachtmerrie van de inlichtingendiensten werkelijkheid: Er is een mol actief, die berichten doorstuurt naar IS. Aan Amerikaans topspion John Wells de taak om erachter te komen wie de mol is en hem te stoppen. John dacht nooit meer terug te hoeven naar zijn geheime identiteit als Al Qaida jihadist, maar het is zijn enige kans om te infiltreren tussen de gevaarlijkste terroristen ter wereld en zo de mol te ontmaskeren.

De infiltrant bestaat uit drie delen, het deel van de infiltratie, de uiteindelijke uitkomst hiervan, en hoe het allemaal begon. Deel 1 begint ijzersterk, alsof je een van de betere afleveringen van Homeland binnenstapt. Het neemt je mee in een missie die zo spannend is dat je snakt naar hoe de rest van het boek gaat verlopen. Afwisselend neemt Alex Berenson je mee naar de wereld van een jihadi, van de Amerikaan John Wells en naar dat van de mol. Deze punten komen uiteindelijk samen in de climax.

Het personage Wells zit goed in elkaar en het kijkje in zijn privéleven geeft hem wat menselijks en laat de lezer meeleven met de opofferingen die hij moet ondergaan om zijn missie te volbrengen. En daarvoor gaat hij ver. Indrukwekkend om te lezen hoe ver. Ook de delen waarin we een jihadi volgen in de voorbereiding voor een aanslag zijn zowel boeiend als angstaanjagend gedetailleerd. Helaas verliest het verhaal aan kracht in de hoofdstukken over de mol. Hier veel uitleg over de bureaucratie van de FBI en CIA en veel info over de geschiedenis van IS en Al Qaida. Wat boeiend is en begrijpelijk in een verhaal geschreven door iemand die van oorsprong journalist is, maar Alex Berenson verdrinkt hier soms in details die het verhaal verder niet dienen. Iets minder informatiedump en iets meer missie en het boek was briljant geweest. Want in die missies komt het verhaal tot leven en hoe.

Tegen het einde gaat De Infiltrant in een – misschien iets te – hoge versnelling. Gebeurtenissen volgen elkaar in rap tempo op, de actie wordt hard en redelijk gevoelloos omschreven. Klinisch en hierdoor mist het aan emotie en spanning en wordt het helaas meer een opsomming ‘En toen gebeurde er X’ en ‘Daarna gebeurde er Y” Show don’t tell was hier beter geweest. Dat én iets meer tijd om de gebeurtenissen tot een climax te laten komen. Ook het einde is iets te zwak tegenover het spannende begin van het boek.

Een Amerikaanse actieheld die door de straten van Parijs raast en de enige is met de expertise om de terreur te stoppen. De Franse en Belgische inlichtingendiensten worden weggezet als redelijk incompetent. Hedendaagse terreur gezien door een – misschien iets té – Amerikaanse bril.

Desondanks is De Infiltrant geen slecht boek. Ook het onderwerp boeit. Interessant is wellicht het verkeerde woord, zó verontrustend actueel als het is. Raqqa, Molenbeek, Bataclan, dit zijn namen die je regelmatig in het nieuws ziet.

Een kruising tussen David Baldacci en Andy McNab met een vleugje Grisham. Liefhebbers van spionagethrillers zullen tevreden zijn.