Recensie: Mijn keuken van Galicië RECENSIE

Isabel Meniño is voor haar kookboek Mijn keuken van Galicië geïnspireerd door de familierecepten van haar vader Manolo. Jarenlang heeft ze gewerkt als culinair stylist en concept- en art director voor de culinaire media. Aan de vormgeving van het kookboek en aan de vele pagina's met gestyleerde foto's van eten is dit dan ook duidelijk terug te zien, maar ook aan de Spaanse landschappen en karakteristieke plaatjes die getoond worden en de stukjes uitleg over de streek, de steden en de authentieke Spaanse gerechten. Wanneer je door het boek bladert, waan je je bijna even op vakantie in Spanje.

Galicië ligt in het noordwesten van Spanje waar brood, vleesgerechten, en visgerechten zoals octopus, stokvis, krab en kokkels gegeten worden. Daarnaast nemen ook zoete lekkernijen als taarten er een belangrijke rol in aan tafel. 

Naast de vele, grote, kleurrijke, mooie foto's valt het, wanneer je het boek openslaat, direct op dat alle gerechten in het Spaans in de inhoudsopgave staan met daarnaast een Nederlandse omschrijving. Het boek is opgedeeld in verschillende 'hoofdstukken' zoals vis, deegwaren, recepten van oma, recepten van Manolo (vader), stoofgerechten, gerechten met wijn, tapas en zoetigheid.

Bij het doorbladeren en doorlezen van de recepten viel het me al snel op dat er regelmatig vrij lange of toch best ingewikkelde ingrediëntenlijstjes in stonden met spullen die je niet even om de hoek bij de supermarkt kunt halen. Platte peterselie, bevroren pijlstaartinktvis, zeezoutvlokken, cabrales, chilipepervlokken, het is maar een greep uit de ingrediënten. 
Wat wel een voordeel is, dat de receptenpagina's erg overzichtelijk zijn: mooie ingrediëntenlijstjes, gevolgd door duidelijke bereidingswijzen, goed opgedeeld in alinea's op de linkerpagina en een kleurrijke foto van het gerecht op de rechterpagina.

Toch heb ik bij het maken van de gerechten maar voor iets relatiefs simpels gekozen, namelijk voor het melkbrood met rozijnen en de amandeltaart. Hier heb ik voornamelijk voor gekozen omdat veel andere gerechten me niet direct aanspraken en ze me al snel te ingewikkeld of niet lekker genoeg leken. Dit zegt waarschijnlijk meer over mijn voorkeur voor de Spaanse keuken dan over het boek op zich, maar even terug naar de uitvoering. Met eenmaal alle ingrediënten in huis, ben ik aan de slag gegaan en de uitvoering viel voor deze twee gerechten reuze mee. Ze waren gemakkelijk te maken en ook erg lekker. Vooral de amandeltaart is een echte aanrader!

Alles bij elkaar genomen, ben ik enthousiast over de vormgeving van het boek en vooral ook de totaalbeleving: je waant je echt even in Spanje wanneer je er in bladert en leest en alle prachtige foto's van het eten ziet.
Iets minder enthousiast ben ik over de gerechten op zich, omdat het niet echt mijn smaak is, maar ook omdat ik zelf nogal houd van gerechten waar ik niet eerst de halve stad voor af hoef te struinen op zoek naar de ingrediënten. 
Ben je zelf een echte liefhebber van de Spaanse keuken of vind je het geen probleem om wat meer moeite te doen om aan ingrediënten te komen of wat langer in de keuken te staan? Dan is Mijn keuken van Galicië zeker een aanrader!