• onze waardering

Recensie: Ijsheiligen RECENSIE

Meindert is opgegroeid door zijn bijstandsmoeder. Momenteel woont hij in een tuinhuisje op een moestuinencomplex en is hij klusjesman van beroep. Zijn moeder is dementerend en heeft na een akelige val niet lang meer te leven. Meindert heeft een lang geleden uit het oog verloren halfbroer over wie hij nooit mocht praten, maar die zijn jeugd aanzienlijk heeft bepaald. Nu zijn moeder steeds vergeetachtiger wordt, geeft ze in heldere momenten onbewust enkele aanwijzingen die Meindert helpen om zijn onbekende broer te vinden.

Ze heeft een biscuitje in de thee gehangen, maar veel te lang waardoor het nu als drab op haar kin en bovenbenen ligt. 'Lekker dopen,' zegt ze met een glimlach. In het begin van Ijsheiligen is Meindert bij zijn moeder Nora. De momenten waarin moeder en zoon bij elkaar zijn worden verteld met de juiste woorden; woorden die je zullen raken. Als je bekend bent met dementie in je omgeving zijn sommige dingen die Nora doet erg herkenbaar. Het voorbeeld met het biscuitje is een van de gebeurtenissen waarbij er een brok in je keel zal zitten.

Het is jammer dat je niet helemaal op de hoogte bent wat betreft de verdeling van tijd, want het is onbekend hoeveel tijd er verstrijkt per witregel. De ene keer staat zo'n regel symbool voor een korte adempauze en blijven beide gesprekspartners gewoon naast elkaar staan, maar bij andere witregels zijn er uren verstreken voor het verhaal verder gaat. Wordt er informatie achtergehouden? Er lijkt een soort van censuur te zitten op de levens van zowel Meindert als halfbroer Erik, waardoor de lezer van een afstandje toekijkt en niet dichterbij kan komen.

De eerste helft van Ijsheiligen is oninteressant. In het begin kennen Meindert en Erik elkaar nog niet. Daarna leven ze langs elkaar heen. Er gebeurt weinig en om eerlijk te zijn is het zelfs saai te noemen. De auteur Floris Tonk heeft een alineaatje geschreven dat Ijsheiligen samenvat: Er beweegt iets in de tuin. Als hij kijkt ziet hij twee koolwitjes om elkaar heen fladderen, maar vanuit een ooghoek is het net alsof er iets groters beweegt. Hetzelfde geldt voor het boek. Vanuit een ooghoek, oftewel na het lezen van de flaptekst, lijkt het een veelbelovend verhaal met een spannende zoektocht die Meinderts wereld op zijn kop zal zetten. Echter bestaat het maar uit twee tegenvallende vogeltjes die wat om elkaar heen fladderen.

Gelukkig helpt de dramatische spanning om je door de eerste helft heen te slepen. Hier en daar lees je een hoofdstuk in het perspectief van Nora, maar de basis bestaat uit Meindert en Erik. Als lezer weet je eerder dan de personages zelf dat ze verwanten zijn, wat gelukkig motiverend werkt om door te lezen. Hoewel de halfbroers allebei anders in het leven staan, hebben ze naast dezelfde moeder enkele overlappende doelen. Een ervan is het krijgen van de knappe Mireille, wat soms nogal aangedikt wordt. Ook vechten beide heren voor hun eigen rechten en geld. Hierdoor zijn de bomen op de flap goede afspiegelingen van Meindert en Erik. Het zijn twee verschillende mannen, maar ze hebben zowel zichtbare als onzichtbare gelijkenissen.

Concluderend is de eerste helft van Ijsheiligen zwaardere leesstof dan de tweede helft. Empathie van de lezer naar de halfbroers is ver te zoeken. Als lezer ben je weliswaar niet op de hoogte van alle informatie, maar ben je wel de eerste met het vermoeden dat Meindert en Erik herenigd worden. En deze informatie zal je door het boek heen slepen.

IJsheiligen

  • Onze waardering:

             
  • Members waardering:

    1  2  3  4  5 
    (0 stemmen)
  • Omschrijving:

    Meindert heeft ergens een halfbroer over wie hij nooit mocht praten, maar die wel zijn jeugd en meer nog het leven van zijn moeder aanzienlijk heeft bepaald. Nu zijn moeder ouder en vergeetachtiger wordt, begint ze opeens, in flarden, over haar oudste zoon te vertellen. Meindert besluit zijn halfbroer te gaan zoeken, al was het maar omdat die misschien een antwoord heeft op de vraag waar Meinderts vader vandaan kwam. Hij vindt Erik, een totaal ander type dan hij. Zij voeren vanaf het eerste ogenblik een koude oorlog met elkaar. Beide mannen worden op meedogenloze wijze geconfronteerd met een wereld buiten hun eigen comfortzone.
     

Meer info

Nieuwste artikelen

  • Als ik je morgen weer zie – Robbie Couch

  • De rivalen – Vi Keeland

  • De gebroeders Maxilari - David Pefko

  • Beers balkon - Jeroen Berkhout

  • Italopop - Vanja van der Leeden

Gerelateerde artikelen

  • Een verre liefde

  • Vrij zijn!

  • Recensie: The Edge of Seventeen

Zoek in artikelen