Recensie: Het geheim van het nachtegaalbos RECENSIE

Het is het jaar 1919 waarin de twaalfjarige Henrietta en haar familie vanuit Londen naar een oud huis aan de zee verhuizen. Aanleiding is de dood van haar broertje Robert. Ze proberen de draad weer op te pakken, maar dat is erg moeilijk. De moeder van Henrietta raakt in een depressie, waarvoor ze behandeld wordt en Henrietta's vader moet voor zijn werk naar het buitenland. Het gezin raakt steeds verder van elkaar verwijderd, zeker ook vanwege de kwaadaardige dokter Hardy en zijn vrouw, die niets goeds in de zin lijken te hebben. Dan maakt Henrietta in het bos achter het huis kennis met een mysterieuze vrouw, Mot. Voor Henrietta lopen werkelijkheid en fantasie steeds meer door elkaar wanneer ze de geheimen van Huize Hoopvol probeert te ontrafelen en haar familie probeert te redden. 

Het geheim van het nachtegaalbos van Lucy Strange is een boek om in een adem uit te lezen. Het is een sprookjesachtig verhaal over verschillende serieuze thema's, die prachtig zijn uitgewerkt. Lucy Strange slaagt erin vanaf de eerste bladzijde te boeien, wat gezien de setting waarin het verhaal zich afspeelt een prestatie is, omdat deze wellicht niet alle lezers direct aanspreekt. Het verhaal geeft een zeer realistisch beeld van de barbaarse behandelmethoden van begin vorige eeuw waarin men ondermeer slaaponthouding, sedatie door morfine en pyrotherapie (verhogen van lichaamstemperatuur als behandeling voor psychische klachten) inzette als behandeling tegen diverse, al dan niet psychische ziekten. Dat klinkt als zware kost. Toch weet Strange het verhaal lichtvoetig te houden, door er diverse sprookjesachtige elementen aan toe te voegen.

De personages zijn duidelijk gelaagder dan in de meeste sprookjes het geval is. Mot doet aan als een goede peetmoeder uit een sprookje, maar is ook rauw en teruggetrokken. Strange beschrijft haar aanvankelijk als heks, waardoor voor Henrietta de eerste kennismaking erg beangstigend is. Ze heeft echter ook een heel andere kant en is gevormd door haar geschiedenis, zoals Henrietta gaandeweg ontdekt. Uiteindelijk is het juist de zachte, goede kant die overheerst. Ook het gedrag van de Hardy's roept bijvoorbeeld weerzin op, maar is vanuit hun eigen verlies ook te plaatsen, waardoor er toch enige sympathie voor hen bestaat, hoe gering ook. Tenslotte wordt de ziekte van Henrietta's moeder, vanuit het perspectief van Henrietta die zelf op haar eigen manier worstelt met het verlies van haar broer, erg ontroerend beschreven. En zo onderbouwt de schrijfster alle elementen in het verhaal en de personages op meesterlijke wijze.

In bepaald opzicht doet het verhaal denken aan de boeken van Elizabeth Goudge. Het witte paardje en haar andere boeken zijn een inspiratiebron geweest voor J.K. Rowling en dat geldt wellicht ook voor Lucy Strange. De ouderwetse sfeerbeelden zullen wellicht niet iedereen aanspreken, maar zijn wel een absolute toevoeging aan het verhaal. Juist door het wat tragere tempo wordt je in de tijdsgeest, personages en hun belevenissen meegenomen. Geen geringe prestatie van de schrijfster, die met Het geheim van het nachtegaalbos debuteert. 

Al met al is Het geheim van het nachtegaalbos een prachtig mysterieus boek dat de moeite van het lezen absoluut waard is.