Recensie: Zondeval RECENSIE

In Zondeval vertellen Marianne en Theo Hoogstraaten twee verhalen: een verhaal uit het verleden én uit het heden. Aan het begin van de 16e eeuw volgen we Angelina en haar broer Michael. Na de dood van hun moeder vluchten ze naar Rome, met onder hun kleding verstopt kostbare erfstukken. Behalve veiligheid zoeken ze daar ook naar antwoorden: hoe kwam hun arme moeder aan waardevolle juwelen? Hiermee verweven is het verhaal van Emilia. Na eerdere avonturen in Italië probeert zij haar normale leventje in Amsterdam weer op te pakken. Dat blijkt nog niet zo eenvoudig als je een 'explosief' souvenir in je bureaula verborgen houdt: twee verloren gewaande brieven van Michelangelo, een van de belangrijkste kunstenaars uit de Italiaanse renaissance. Al snel beseft Emilia zich dat de jacht op haar is geopend...

De Hoogstraatens schrijven op historie gebaseerde fictie, waarbij ze de geschiedenis zoveel mogelijk laten zoals deze is en daar hun verhaal en personages inpassen. Ook verbinden ze die geschiedenis aan het heden.Zondeval is het derde boek in deze structuur over Emilia en haar Italiaanse avonturen. Dit deel is op zich los te lezen van Bloedlink en De verleidsters, maar het kost wel meer moeite om in het verhaal te komen als je pas bij het derde boek in de serie valt. Natuurlijk worden er hier en daar wat tipjes van de sluier opgelicht. Toch moet je om te weten hoe het precies zit in die eerdere boeken duiken.

Helaas nodigt het lezen van Zondeval niet echt uit tot het lezen van meer. De verhalen die Marianne en Theo Hoogstraaten vertellen, zijn helaas niet zo meeslepend als je zou hopen bij een literaire thriller. Het verhaal van Emilia is nogal ongeloofwaardig, met boosaardige maar erg onhandige 'slechterikken' als uit een simpele Hollywood-actiefilm. Haar personage is in Zondeval ook niet voldoende uitgewerkt om met haar mee te kunnen leven. Het plot van het deel dat zich in het verleden afspeelt, is beter uitgewerkt. Maar ook hier ontbreekt de mogelijkheid tot een verbinding tussen de lezer en de personages. Vreemd is ook hoe halverwege ineens van vertelperspectief gewisseld wordt, en een van de hoofdrolspelers van het toneel verdwijnt. Het lijkt wel een aflevering van Game of Thrones!

Gelukkig valt er zeker wel iets te genieten aan Zondeval. Je merkt duidelijk dat er veel research gedaan is voor dit boek, wat de auteurs bevestigen in het nawoord. Liefhebbers van de (kunst)geschiedenis van Italië komen zo prima aan hun trekken. Niet alleen Michelangelo speelt een rol in Zondeval. In Venetië volgt een ontmoeting met de beroemde schilder Titiaan. En hoe zat het toch met de De' Medici's, de Sforza's, de Borgia's... De periode die Marianne en Theo Hoogstraaten hebben uitgekozen voor hun verhaal zit boordevol bekende namen en roemruchte gebeurtenissen.

De locaties waar het verhaal zich afspeelt, weten de Hoogstraatens knap tot leven te brengen. Ze bezochten Florence, Rome en Venetië, en geven je het gevoel dat je de routes die de personages afleggen in deze steden, zowel in het heden als in het verleden, met gemak kunt volgen. Ook Amsterdam is zeer herkenbaar. Een meeslepend verhaal biedt Zondeval misschien niet, de levendige beschrijvingen van de (historische) omgeving waarin het verhaal zich afspeelt, maken toch wel wat goed.