Recensie: Rosemary Beach 13 - In vuur en vlam RECENSIE

Nan Dillon is de meest gehate jongedame van Rosemary Beach. Ze heeft menig leven zuur weten te maken, zonder dat ze daar ook maar een seconde over nadenkt. Ze is nou eenmaal niet als andere vrouwen in Rosemary Beach, zoals Blair en Reese. Zelfs haar broer, Rush Finley, weet haar vaak niet onder controle te houden. Plots kruist haar pad met de duistere Gannon... Zou het Gannon lukken om het vol te houden met de ontembare Nan? Of weet Gannon Nan juist wel onder controle te houden?

In vuur en vlam is het dertiende deel van Rosemary Beach-serie. Dit deel volgt de afschuwelijke Nan, die de hele serie door als bitch van Rosemary Beach werd geschetst. Ik was van te voren heel erg benieuwd naar dit boek, omdat ik graag de wereld door haar ogen zou willen zien. Je kan namelijk niet zeggen dat ze helemaal normaal is; dat heeft ze wel bewezen in de vorige delen van deze serie. Zo raakte ze bijvoorbeeld onwijs jaloers als haar broer, Rush, liefde gaf aan Blair. Rush mocht namelijk van niemand anders houden, vooral niet van een andere vrouw, behalve Nan. Ze is dus erg verwend en egoïstisch. Ik was erg benieuwd of ik na het lezen van dit boek iets van begrip voor het gedrag van Nan zou kunnen krijgen.

Om eerlijk te zijn: dat kon ik niet. Ook na dit boek vind ik Nan een van de meest vreselijke personages waar ik ooit over heb gelezen. Oke, in een vorig deel had ze wel bloed gedoneerd aan haar zus Harlow zodat zij niet stief en ze is leuk met haar neefje Nate, maar verder kan ik niks goeds over haar zeggen. Op de een of andere manier gunde ik haar ook geen geluk, ook niet in de liefde. Daarom, wanneer er geluk op het pad van Nan kwam, kreeg ik steeds een stemmetje in mijn hoofd die zei: 'You don't deserve it.' Ik gunde haar geen geluk, omdat ik geen enkel begrip voor haar kon tonen. In vuur en vlam gaf namelijk geen verklaringen voor het gedrag van Nan. Ze mag dan wel een moeilijke jeugd gehad hebben, maar dat hebben wel meer personages gehad in deze serie en zij zijn allesbehalve verschrikkelijk. Nan is dus echt een geval apart. Er werd niets meer over het verleden van Nan vertelt dan dat we eigenlijk al wisten. Dit vond ik wel jammer, want dit boek was een goede kans om ook Nan, net als de andere vrouwen in deze serie, in de harten van de lezers te sluiten. Helaas gebeurt dat niet.

Dat wil trouwens niet zeggen dat ik niet van het verhaal zelf genoten heb. Abbi Glines heeft de wereld door de ogen van Nan heel goed weten te omschrijven. Ik kan me voorstellen dat het niet meevalt om de wereld te zien door de ogen van een levende verschikking, dus Abbi Glines heeft zich heel goed in Nan weten te verplaatsen. Daarnaast wordt er gebruik gemaakt van een vlotte en makkelijke schrijfstijl, zodat het verhaal zeer gemakkelijk te volgen is en je het boek binnen de kortste keren uit hebt. Wat mij wel opviel, is dat er in In vuur en vlam veel meer erotische scènes zitten dan in de vorige delen. De seks die Nan in dit boek heeft, is ook niet te vergelijken met de seks die de anderen hebben in de vorige delen. Gannon is duister, en dat is terug te zien onder de lakens. Verwacht absoluut geen SM-scènes, maar de seks is gewoon wat heviger en het komt vaker voor gedurende het boek. Het zou zo kunnen zijn dat je deze serie leest en de seksscènes overslaat, iets wat ik vaker heb gehoord dat lezers doen als zij niet van seksscènes houden. In dat geval mag je aardig wat pagina's overslaan.

Ik kan wel zeggen dat ik In vuur en vlam het minst leuke deel van deze hele serie vind. Dit komt vooral omdat Nan een vreselijk personage is. Daarentegen wist Abbi Glines mij wel echt mee te nemen in het verhaal, iets wat ik erg knap vindt. Ik vind wel dat als je alle vorige delen in de serie hebt gelezen, je deze niet over kan slaan. Je komt namelijk nog oude bekenden uit de vorige delen tegen. Deze ontmoetingen met 'oude' personages waren de hoogtepunten van In vuur en vlam.