Recensie: Drakenspoor RECENSIE

Recensie: Drakenspoor - Pepper Kay

De aanjager kwam te laat

In Drakenspoor van Pepper Kay begint de lezer op bekend terrein: een woning in Amsterdam. Chris bezoekt samen met Felice het ouderlijk huis, om de spullen uit te zoeken voor de veiling. Zijn moeder heeft dementie en zijn vader had een hersentumor. Het wordt tijd om afscheid te nemen van de spullen. Al snel vindt Chris – uitermate cliché – een dekenkist met daarin meer dan slechts dekens: draken.

De draken zwengelen het verhaal aan. Bij de veiling worden de beeldjes voor veel geld verkocht en de koper, Dekkers, komt vragen om de 10e draak en het boek. Zijn boodschap is onheilspellend: de boek en de draken mogen niet bij elkaar in de buurt komen. Chris is zich niet bewust van de 10e draak. Wanneer hij hem echter vindt, verandert zijn leven. De draak brengt hem naar een nieuwe, andere wereld waarin hij zichzelf zal moeten bewijzen. 

Vanaf de eerste bladzijde doet het verhaal in Drakenspoor aan als een bij elkaar geraapt groepje gebeurtenissen. Kay slaat vrij grote perioden over in de tijd en haalt diverse onderwerpen – zoals voetbal – aan zonder er dieper op in te gaan. Zij overlaadt de lezer op die manier met gegevens, zonder de gegevens verder van belang te maken. Op die manier ontstaat een verhaal waar de kern ontbreekt; het kabbelt maar een beetje voort. Daarnaast lijken tal van gebeurtenissen vrij plotseling uit de lucht gevallen te zijn. Zo overlijdt de moeder van Chris ineens en is vrijwel direct daarna de begrafenis; een voor de lezer moeilijk te accepteren stap.

Bovendien is de start uitermate clichématig en voorspelbaar. Geregeld vindt een hoofdpersonage in een kist, doos of bak op zolder iets geheimzinnigs; zo ook Chris. Niet zelden gebeurt er vervolgens iets met die vondst, waardoor het leven van de hoofdpersonage verandert; zo ook met het leven van Chris. Uitermate clichématig zijn daarbij de dromen die Chris in het verhaal lijkt te hebben. Hoewel ze de brug naar de fantasywereld gaan vormen, zijn ze niet uniek weergeven. Dit overkomt personages veel en veel te vaak. Toch is de inhoud van de dromen, het verhaal over onder andere Tarnak, een welkome afwisseling in het verhaal van Chris. Dat verhaal is beduidend spannender en beter omschreven en dan het leven van onze protagonist. 

De toonzetting in de échte wereld van Chris is bij vlagen kinderlijk: 'Tring, tring... tring, tring...' of gekunsteld. De fantasiewereld waarin Chris terechtkomt na de vondst van de draak is beduidend beter beschreven. Hoewel de gebeurtenissen – in beide werelden – bij vlagen bizar zijn en ver buiten de verwachting liggen, is de nieuwe wereld interessanter dan de oude. Er worden andere perspectieven toegevoegd om het verhaal spannender te maken, en dat lijkt te werken. Terwijl de lezer ontdekt wat er gebeurt met achterblijver Felice, ziet hij hoe Chris worstelt in de andere wereld. Begrippen voor nieuwe wezens als 'Garzels' en 'Slirchen' worden toegevoegd en vergroten het fantasygehalte. Het komt het boek ten goede, maar het is – pas halverwege het verhaal – te laat.

Uiteindelijk blijkt Drakenspoor een boek dat veel lijntjes onbesproken laat. Kay toont zich een meester in het opzetten van uitweidingen, zonder ze belangrijk te maken. De lezer blijft hongerig en het verhaal doet afgeraffeld aan. Een sterker tweede deel van het boek wordt tenietgedaan door het afgezaagde laatste hoofdstuk. Waar Kay grotendeels te weinig vertelde, wordt hier te veel verteld. Het beetje fantasie dat de lezer mocht hebben, verdwijnt. Helaas.

Dit was de Chicklit.nl recensie van Drakenspoor - Pepper Kay