Recensie: Mama, ik mis je RECENSIE

Recensie: Mama, ik mis je - Cathy Glass

‘Het waargebeurde verhaal van een klein meisje dat wanhopig graag naar huis wil’

De vierjarige Alice is door haar drugsverslaafde moeder ontvoerd. Haar wanhopige moeder probeert koste wat het kost te voorkomen dat Alice van haar wordt afgenomen en in een pleeggezin terecht komt. Uiteindelijk wordt Alice bij het gezin van Cathy geplaatst. De kleine, lieve Alice verovert direct het hart van Cathy en haar kinderen. Alice is goed verzorgd en ze praat met veel liefde over haar moeder en haar grootouders. Het plan is om Alice bij haar vader te plaatsen, waarvan gezegd wordt dat hij een gewelddadige drugsdealer is. Het is voor het eerst dat Cathy twijfelt of de juiste keuze wordt gemaakt voor de toekomst van een pleegkind.

‘Vanaf het begin had iets al niet goed gevoeld, toen ik Alice net kende en me had gerealiseerd dat er van haar werd gehouden en er goed voor haar was gezorgd.’ (blz. 142)

Cathy Glass neemt de lezer mee in de wereld van de pleegzorg. Iedere procedure, regel en formaliteit waar pleegouders mee te maken  krijgen wordt benoemd. Dit haalt aan de ene kant de snelheid uit het verhaal, maar het zorgt wel dat de lezer meer te weten komt over het leven van een pleegouder. ‘Iedere pleegouder moet een logboek bijhouden: je moet dagelijks alles over het kind opschrijven, zoals dat het naar het kinderdagverblijf gaat, de stemming en het gedrag van het kind, of het goed slaapt en eet, en verder alles wat belangrijk is, zowel positief en negatief.’ (blz. 84)

De schrijfster van Mama, ik mis je heeft goed te tijd genomen om de lezer kennis te laten maken met hoofdpersonen. Hierdoor raak je als lezer erg betrokken bij de schrijnende situatie en moét je doorlezen om te weten of het goed afloopt. Het boek laat goed zien dat de wereld van de pleegzorg erg moeilijk is, vooral omdat een pleegouder weinig invloed heeft op de toekomst van het pleegkind. De beslissingen worden gemaakt door de maatschappelijke werkers, gezinsvoogden en de rechter, die het kind niet elke dag meemaken zoals een pleegouder.

‘Soms moeten pleegouders hun eigen gevoelens en mening opzijzetten en gewoon doen wat hun is opgedragen, en dit was zo’n moment.’ (blz. 215)

Elk hoofdstuk heeft een eigen titel, hierdoor wordt de lezer nieuwsgierig naar het verloop van het verhaal. De lengte van de hoofdstukken is vrij kort en zo houdt Cathy Glass de aandacht van de lezer vast. Ondanks dat het verhaal waargebeurd is, komt het soms onrealistisch over. Op elk moment heeft pleegmoeder Cathy een verantwoord, perfect antwoord klaar. Het is niet voor te stellen dat een pleegmoeder, die constant beperkt wordt in haar invloed op de toekomst van Alice, altijd redelijk kan reageren. Het nawoord voegt veel toe aan Mama, ik mis je, omdat het antwoord geeft op al je vragen.  

‘De meisjes zwegen, ze begrepen het dilemma. Bij de meeste kinderen voor wie we hadden gezorgd had het besluit over bij wie ze uiteindelijk woonden - bij hun ouders, familieleden, pleegouders of adoptieouders - juist geleken, maar hier niet. Nu leek geen enkele situatie ideaal.’ (blz. 258)

Mama, ik mis je is een prachtig boek over het leven van een pleegmoeder. Cathy Glass is een ervaringsdeskundige en dat is heel duidelijk in het boek te merken, door haar gedetailleerde beschrijvingen van de procedures. Het verhaal beschrijft een verschrikkelijke situatie, waardoor je als lezer nog lang zult nadenken over dit verhaal. Zakdoekjes aangeraden!

Dit was de Chicklit.nl recensie van Mama, ik mis je - Cathy Glass