Recensie: Het EOS-project RECENSIE

Recensie: Het EOS-project - Mirjam Mous

Bezweken tijdens de theezakjesmethode

Na haar succesvolle Boy 7, Test en Virus komt Mirjam Mous opnieuw met een YA-thriller. Het betreft deze keer de spannende Het EOS-project. Waar 2C het niveau van Mous' eerdere romans niet haalde, als het ging om diepgang, hangt ook dat probleem bij deze thriller in de lucht. Kan Mous met het verhaal van Mink en Jouls de lezer interesseren en tegelijkertijd écht iets vertellen? 

Het is 2017 wanneer Mink op mysterieuze wijze handelt in een winkel. Hij staat bij de kassa en ziet dan tot zijn grote schrik zijn eigen hoofd op een poster. Hij wordt 'vermist', maar hij weet beter: hij wordt gezocht. Wanneer de caissière hem dan ook nog herkent, lijkt de ramp compleet: Mink vlucht terug naar zijn verblijfplaats, om daar te constateren dat hij daar ook niet meer veilig is.

Mous zadelt de lezer vrijwel direct op met een behoorlijke hoeveelheid vragen. Wie is Mink? Waarom wordt hij gezocht? Wat heeft hij misdaan? Zonder vervolgens ook maar een enkel antwoord op de ontstane vragen te geven, neemt Mous de lezer vervolgens mee terug naar 2015, het moment waarop Mink Jouls ontmoet, en de periode voor de bewuste dag in 2017.

Mink en Jouls zitten in de derde klas wanneer ze de opdracht krijgen een dagje mee te lopen met iemand met een interessant beroep. Mink wil graag de goochelwereld in, maar hij kan geen stageplek krijgen. Op de laatste dag redt Jouls hem: Mink kan meelopen met Herman, de oom van Jouls. Hij werkt bij Dagblad Zuid. Met veel tegenzin accepteert Jouls het aanbod. Hij gaat een uiterst saaie dag tegemoet, denkt hij. Dit verandert echter compleet wanneer Herman aan het eind van de dag dood aangetroffen wordt in het water bij De Blauwe Bosjes.

Hoewel de plot in Het EOS-project aantrekkelijk is, valt de uitwerking ervan tegen. Het grootste probleem vindt zich direct in de eerste hoofdstukken. Na een aantrekkelijk eerste hoofdstuk, waarbij Mink zich hult in mysteries, duikt Mous terug in het verleden, om een uiterst onlogische en oninteressante periode in het jaar 2015 te beschrijven. Het lijkt kant noch wal te raken. Ze sluit dit hoofdstuk af met een zeer afstandelijke en ogenschijnlijk afgeraffelde samenvatting, om de lezer naar het jaar 2017 te helpen. De lezer blijft op dat moment echter achter met een hol gevoel: vanwaar deze passage? 

Goed werkend zijn de aantrekkelijke en vlotte dialogen die Mous gebruikt in haar verhaal. Vanaf de eerste letter sleept ze de lezer mee in het verhaal en schetst ze scenische beelden die voor zich spreken. Middels – wellicht een wel heel grote hoeveelheid - vooruitwijzingen zorgt ze ervoor dat de spanning in het verhaal zorgvuldig opgebouwd wordt. Tegelijkertijd speelt ze met de tijd en het perspectief. Vanuit daders, slachtoffers, speurneuzen en omstanders beschrijft ze wat er gebeurde, waarbij ze de chronologie regelmatig doorbreekt. Het gevolg is een aantrekkelijke opbouw, waarbij de lezer lange tijd in onzekerheid blijft over de verloop van het verhaal en de ontknoping. 

Helaas bevat het verdere verhaal ook minder aantrekkelijke elementen. Zo is het toevalsgehalte extreem hoog en worden sommige personages wel heel simpel neergezet. De politie lijkt in eerste instantie uiterst sullig en Mink krijgt samen met zijn vrienden alles wel heel makkelijk voor elkaar. Beetje voor beetje duiken de jongeren in het raadsel en als een puzzel lost het zichzelf op sommige momenten op, waarbij de jongeren zowaar vrij spel lijken te krijgen. Zit helemaal niemand ze tegen? Waar is de recherche? Vele puzzelstukjes lijken vaak acceptabel, maar zijn op diverse plaatsen wat vergezocht. Ook de goochelliefde van Mink speelt een niet zo geslaagde rol in het verhaal. Tegen het slot blijkt duidelijk wat Mous met het element wilde, maar echt goed komt het niet uit de verf. Daarvoor is het niet goed genoeg uitgewerkt; meer dan een storend element is het niet.

Het EOS-project haalt het niet bij Mous' eerdere thrillers als Boy 7, Password en Virus. Het verhaal mist wederom originaliteit en diepgang. De voor Mous kenmerkende dialogen en het mooie spel met de tijd maken van het verhaal een spannend geheel. Echter, meer dan een vermakelijk en toch ook wel spannend verhaal is het niet. Wie diepgang of een origineel verhaal zoekt, moet van Het EOS-project niet veel verwachten. Wie lekker thrillert en geniet, kan het vanavond nog openslaan.

Dit was de Chicklit.nl recensie van ​Het EOS-project - Mirjam Mous