Recensie: Warme melk RECENSIE

Recensie: Warme melk - Deborah Levy

Sofia Papastergiado is vijfentwintig, dochter van een Griekse vader en een Engelse moeder, en barista in een koffietentje sinds ze haar studie opgaf om voor haar moeder te zorgen. Rose, zoals ze haar moeder gewoonweg noemt, lijdt namelijk al jaren aan mysterieuze verlammingsverschijnselen aan haar benen. Dankzij een extra hypotheek op hun huis verblijven ze drie maanden in Zuid-Spanje, zodat een beroemde specialist Rose kan onderzoeken. Hun laatste kans om te ontdekken wat er aan de hand is. Maar voor Sofia wordt dit ook de zomer waarin alles veranderd.

Warme melk van Deborah Levy is een 'coming of age'-verhaal van een jonge vrouw die haar eigen plek in de wereld moet zien te ontdekken. Dat betekent voor Sofia naast bedenken wat ze wil met haar leven ook een confrontatie met haar ouders. Met de vader die haar op jonge leeftijd in de steek liet en inmiddels een nieuw gezin heeft. Maar vooral ook met haar moeder, met wie ze sterk verbonden is. Zo sterk, dat Sofia geregeld bij zichzelf constateert dat ze als ze alleen is net zo wankel rondloopt als wanneer ze haar moeder ondersteunt.

Maar Warme melk is anders dan andere 'coming of age'-verhalen. Levy heeft van Sofia's zoektocht naar haar identiteit een vervreemdend verhaal gemaakt. Onder andere doordat het boek volgestopt is met symboliek. Er zijn bijvoorbeeld allerlei verwijzingen naar de Griekse mythologie. Zo hebben 'medusa's' een prominente plek in de vertelling. 'Medusa' is de Spaanse naam voor een kwal, vernoemd naar de gelijkenis van de tentakels met het haar van het mythologische figuur Medusa, dat bestaat uit woest kronkelende slangen. Daarbij speelt Levy speelt met taal. Niet alleen met de betekenis van woorden: "Mijn liefde voor mijn moeder is als een bijl. Ze hakt erin." Maar ook met verschillende talen. Als de personages plotseling opgeschrikt worden door een slang, wordt dat in drie talen benoemd. Ook Sofia's naam wordt afwisselend in het Engels, Grieks of Duits uitgesproken. En wie houdt Sofia ondertussen zo nauwlettend in de gaten, zoals we tussen de hoofdstukken door in losse observaties lezen?

Daarbij, of misschien juist mede daardoor, is Warme melk is een surrealistische vertelling, die doet denken aan de schilderijen van Spaanse surrealistische schilders als Salvador Dalí. In de zinderende zon strekken zich eindeloze vlaktes voor je uit, waarin zich bizarre wezens voortbewegen. Maar als je beter kijkt, herken je toch bepaalde elementen, die je anders doen kijken naar je dagelijkse leven. Ook Levy's vertelling voelt als een droom die raakt aan het normale leven. Er gebeuren vreemde dingen, soms als een donderslag bij heldere hemel. Gebeurtenissen die vooral betekenis hebben als je die betekenis ook wilt zien, al dan niet samen met de hoofdpersoon van het boek.

Met al die symboliek en droombeelden vraagt Levy wel wat van haar lezer. Misschien zelfs iets teveel. Want terwijl Warme melk fascinerend en verfrissend anders dan anders begint, is de nieuwigheid er op een gegeven moment wel af. De vervreemding keert zich dan tegen de fascinatie – en dan heeft een boek meer nodig dan symbolen. Sofia is te vreemd en te afstandelijk om een hoofdpersoon te zijn die je tot de laatste pagina wilt blijven volgen. Zeker, ze groeit in de loop van het verhaal, zo vertelt Levy. Maar dit je laten voelen lukt niet. Warme melk is vooral voor de geduldige liefhebber dus, of voor diegenen die de durf hebben te stoppen met lezen voor ze een boek zat kunnen raken.

Dit was de Chicklit.nl recensie van Warme melk - Deborah Levy