Recensie: Wat we weten RECENSIE

Recensie: Wat we weten – Arthur Umbgrove

Een schrijver probeert een boek te schrijven over vluchtelingen, waarbij hij in aanraking komt met drie Syrische broers uit Aleppo. Daarnaast wordt het verhaal beschreven van een vreemdelingenrechter en van een buschauffeur, wiens volwassen dochter bij hem inwoont omdat ze op een wachtlijst staat voor een woning. Tezamen stellen ze zich ieder afzonderlijk de vraag: wat weten we?

Wat een eerlijk boek! Arthur Umbgrove laat in het begin van Wat we weten al merken dat hij op zoek is tijdens het schrijven om een standpunt in te nemen wat betreft het asielbeleid van Nederland. De vragen die Umbgrove zich voortdurend zelf stelt, zijn eerlijk en oprecht. Hij is op zoek gegaan naar de verhalen achter de vluchtelingen, maar ook naar de verhalen van de instanties die met deze kwesties te maken krijgen. Wat we weten wordt beschreven vanuit verschillende perspectieven. De verhalen van de schrijver, de vreemdelingenrechter en de buschauffeur met zijn dochter zijn fictief, maar zijn wel de verhalen waar we op dit moment mee te maken hebben. De keuzes waar de vreemdelingenrechter voor komt te staan, de uitzichtloosheid van de vluchtelingen, maar ook waarom de dochter van de buschauffeur geen woning kan krijgen terwijl ze al een half jaar op de wachtlijst staat. Het verhaal van de man en vrouw die twee vluchtelingen via een instantie in huis halen om de maaltijd mee te delen, is erg goed beschreven. De man en vrouw tonen aan van goede wil te zijn, en hebben het gevoel dat ze op deze manier meehelpen om de vluchtelingen zich welkom te laten voelen in Nederland. Arthur Umbgrove laat hiermee zien dat veel mensen geen idee hebben wat het betekent als je gevlucht bent.

Wat wel jammer is, is dat de verhalen kort zijn. Na ieder hoofdstuk stelt de schrijver zichzelf vragen over het behandelde onderwerp. Waar je ook niet achter komt, is wie L.M. is. Het is iemand waar hij ieder hoofdstuk van het boek aan laat lezen en die dit voorziet van zowel positieve als negatieve kritiek, maar wie het precies is, daar kom je niet achter. Door in de ik-vorm te schrijven, geeft Umbgrove de lezer wel stof tot nadenken. Want wat weten we eigenlijk? De vooroordelen, maar ook het medeleven voor de vluchteling komt ter sprake in Wat we weten. Wat is de waarheid en hoeveel waarheden zijn er? Je merkt dat de schrijver in het verhaal steeds meer gaat twijfelen. Maar Arthur Umbgrove laat, door de verhalen vanuit verschillende perspectieven te vertellen, je goed een beeld van de realiteit zien. Het zijn de dingen waar ieder van ons iedere dag mee te maken heeft, hetzij rechtstreeks, hetzij via de media of de politiek. Iedere dag worden wij met deze verhalen geconfronteerd. 

Dat is wat Arthur Umbgrove met Wat we weten bereikt, dat je jezelf afvraagt: wat weten we eigenlijk van elkaar?