• onze waardering

Recensie: Werk werk werk RECENSIE

Recensie: Werk werk werk - Christophe van Gerrewey

Werk werk werk bestaat uit vijf gesprekken over, je raadt het al, werken en de niet zo optimale omstandigheden waarin dat vaak gebeurt. Het is een portret van een generatie die misschien werk heeft, maar nauwelijks zekerheid of toekomstperspectieven. Een heel kritisch en gedetailleerd portret. Naast het gebrek aan toekomstperspectieven en de onzekerheid die werkenden ervaren, bekritiseert Christophe van Gerrewey namelijk nog veel meer aspecten van de werksfeer van tegenwoordig, zoals de versmelting ervan met het privéleven, de onnodige bureaucratische verplichtingen die er vaak mee gepaard gaan en achterbaks gedrag van collega's op de werkvloer.

Het boek begint met een gesprek tussen het ik-personage en zijn goede vriend Wolf. Een kort gesprek, want Wolf wordt binnen een half uur verwacht op een vergadering. De tweede conversatie is met zijn vader, een gepensioneerde leidinggevende. Daarna volgen ontmoetingen met kunstencentrummedewerker Trice, wetenschapper Frida en romancier Thomas. Ze hebben allemaal wat te klagen over hun werkomstandigheden. Verweven in hun klaagzang zitten ook de aspecten die het ik-personage zelf hekelt aan zijn baan als docent aan een universiteit in Zwitserland.

Ondanks al dat gezeur is Werk werk werk geen deprimerend boek. Verre van, zelfs. Dat is voornamelijk te danken aan de luchtige vertelstijl waarin de gesprekken zijn opgetekend, de droge humor van de schrijver en de komische passages die erin verwerkt zitten. De humor is subtiel, maar slaat aan door de alledaagsheid van de situaties waarin de professor en zijn gesprekspartners zich bevinden. Je leest de roman met een grijns op je gezicht uit, of op z'n minst een halve glimlach.

De omschreven problemen vallen in het niet als je ze buiten de Westerse context plaatst. Er zijn ergere dingen in de wereld dan een werkmailtje ontvangen in je vrije tijd of langdurig moeten reizen voor je werk. Ook dat inzicht is, naast de kritische noten, in het boek aanwezig. De auteur maakt op een subtiele manier duidelijk dat jammeren over dergelijke banaliteiten stiekem een bewijs is van het succes dat wij als samenleving door de eeuwen heen hebben geboekt. Er zijn mensen die met veel slechtere (werk)omstandigheden genoegen moeten nemen.

Werk werk werk van Christophe van Gerrewey beschrijft vijf gesprekken over werk en alles daaromheen. Het levert kritiek op de huidige manier van werken, maar ook optimisme. Pijnlijke situaties worden afgewisseld met komische passages. Een perfect boek voor wat ontspanning en zelfmedelijden na een zware werkdag.

 

Recensie: Werk werk werk - Christophe van Gerrewey

Werk werk werk

  • Onze waardering:

             
  • Members waardering:

    1  2  3  4  5 
    (0 stemmen)
  • Omschrijving:

    Werken is met meer of minder inspanning bezig zijn om iets te verrichten of te voltooien. Deze roman bestaat uit vijf gesprekken - of misschien zijn het vergaderingen - waarin werk centraal staat. Een professor, een manager op rust, een werkkracht in de culturele sector, een veelbelovende vorser en een jonge schrijver proberen hun dagen zinvol door te brengen. De arbeidsomstandigheden blijken danig veranderd in de eenentwintigste eeuw. Of we werken om te leven of leven om te werken is niet meteen duidelijk.
    Christophe Van Gerrewey (1982) is auteur van de romans Op de hoogte en Trein met vertraging, en van de essaybundel Over alles en voor iedereen. Hij werkt als professor architectuurtheorie aan de École Polytechnique Fédérale de Lausanne in Zwitserland. Op de hoogte werd bekroond met de Debuutprijs, de European Union Prize for Literature en de Cultuurprijs voor Letterkunde van de Provincie Oost-Vlaanderen.

Meer info

Nieuwste artikelen

  • De geest in het plafond - Emily Jackman

  • Een schot in de roos - Iris Visser

  • Valentijn Kraai en meneer Dood – Jenny Spangler

  • Ooievaarsblues - Bart Chabot

  • Gezinsverpakking - De Chabotten

Gerelateerde artikelen

  • Meisjes

  • Recensie: Dunya - een hemels hondenleven

  • Recensie: Wachten op monsieur Bellivier

Zoek in artikelen