Recensie: Het lot van de Tearling RECENSIE

Recensie: Het lot van de Tearling - Erika Johansen

In Het lot van de Tearling is Kelsea Glynn de gevangene van de Rode Koningin in Mortmesme. Ze heeft de veiligheid van haar onderdanen geruild tegen haar eigen leven. Helaas ligt er ook in de Tearling zelf gevaar op de loer en is het daardoor onzeker of ze met haar dappere daad wel iets bereikt heeft. Bovendien broeit er ondertussen iets in de bergen dat een grotere bedreiging vormt voor beide koninkrijken dan Kelsea of de Rode Koningin kunnen vermoeden. 

Het lot van de Tearling is het laatste deel van de trilogie rond de jonge koningin Kelsea Glynn die in het eerste deel tegen alle verwachtingen in de kroon wist te bestijgen en in het tweede boek te kampen kreeg met een invasie uit het naburige Mortmesne. Auteur Erika Johansen laat haar verhaal op dezelfde sterke manier van de eerdere delen verder lopen. Hoofdpersonage Kelsea Glynn heeft zich op korte tijd in tal van op het eerste zicht uitzichtloze situaties gestort om op haar eigen manier alsnog een uitweg te vinden. Ze heeft het vertrouwen van haar garde weten te winnen, ook al zijn haar beslissingen niet altijd ingegeven door de nodige portie rede aan de dag te leggen. Daarnaast hebben ook aanvoerder Mace en de Rode Koningin hun stem in het verhaal en ziet de lezer de koninkrijken door hun ogen. Het wisselende perspectief geeft kracht aan het verhaal, al had hier en daar wel één van de kleinere vertelstemmen geschrapt mogen worden. 

Wat het meeste diepgang biedt aan de verhaallijn zijn de sprongen terug in de tijd. In het tweede boek kwamen die nogal onaangekondigd en leken ze de verhaallijn soms te verstoren. In dit boek is dat absoluut niet het geval. Hier passen de sprongen perfect in de plot en verstevigen ze de geschiedenis van de Tearling. Kelsea kijkt deze keer niet door de ogen van Lilly, de vrouw van William Tear, maar door die van Katie Rice. Van begin af aan is duidelijk dat het jonge meisje een sleutelrol zal spelen in de strijd om de Tearling.

Hoewel de wereld van de Tearling er eentje is om u tegen te zeggen, hij zit doordacht in elkaar en heeft veel verborgen lagen, heeft Erika Johansen zich toch een beetje verslikt in het einde van het verhaal. Het is niet ondenkbaar dat menig lezer zich zal afvragen of hij daar drie dikke pillen voor doorploegt heeft. Het lijkt alsof de auteur niet goed wist hoe ze het einde dat ze in haar hoofd had op papier moest zetten en vervolgens is overgestapt op het scenario van een goedkope Amerikaanse B-film. Dat is ongelooflijk jammer. De laatste hoofdstukken waarin Johansen nog snel een utopisch uitstapje lijkt te maken, doen afbreuk aan alles wat eerder met zoveel zorg werd opgebouwd.

Net zoals bij het tweede deel geldt dat de auteur weinig tijd verspilt aan het refereren naar eerdere gebeurtenissen en dat de personages kennen is geen overbodige luxe is. Wie het derde deel gaat lezen, bladert best eerst even opnieuw door de eerste twee boeken of moet ze in ieder geval bij de hand houden om even iets op te zoeken wanneer dat nodig is. De Tearling is een intrigerende wereld vol verrassende personages die allemaal een zekere invloed uitoefenen op het lot dat dit rijk wacht. Koningin Kelsea Glynn heeft zo haar fouten en het is niet altijd gemakkelijk om met haar mee te leven, maar het is alles wel beschouwd toch de moeite. Driekwart van Het lot van de Tearling is een ongelooflijke rit door ineenstortende rijken en een ingenieuze zoektocht naar macht. Voor het einde, die laatste frustrerende hoofdstukken, rest er nog een sprankeltje hoop, misschien doen ze er in de verfilming wel iets compleet anders mee en krijgt de Tearling eerherstel.

Recensie: Het lot van de Tearling - Erika Johansen