• onze waardering

Recensie: Het klaprozenjaar RECENSIE

Recensie: Het klaprozenjaar – Corina Bomann

Nicole Schwartz is eindelijk zwanger van haar eerste kind en ze kan haar geluk niet op. Maar dan wordt bij een onderzoek duidelijk dat haar baby mogelijk een erfelijke hartafwijking heeft. Zijzelf, haar inmiddels ex-vriend en haar moeder zijn niet de dragers van het defecte gen. Dat roept de vraag op: is de afwijking afkomstig van haar vader? De man die zij nooit gekend heeft en over wie haar moeder nooit wilde praten.

Marianne, de moeder van Nicole, wordt geconfronteerd met het verdriet van haar dochter en ze besluit eindelijk haar verhaal te vertellen. Het verhaal over een docente uit Duitsland, die naar Frankrijk mag voor een uitwisseling en daar de liefde van haar leven vindt en weer kwijtraakt. Nicole is diep geraakt door het verhaal van haar moeder en begint aan een zoektocht naar haar vader...

De cover van Het klaprozenjaar voorspelt een romantisch verhaal dat zich afspeelt op plekken waar je in het dagelijkse leven niet zo snel zult komen. De klaprozen op de snede geven het boek een leuke touch. Door de prachtige uitstraling krijg je direct zin om het boek open te slaan en om te beginnen aan het verhaal.

Het klaprozenjaar begint al vanaf de eerste bladzijde. Nicole heeft net te horen gekregen dat de baby in haar buik mogelijk een erfelijke hartafwijking heeft, en dat terwijl zij juist zo gelukkig was dat ze eindelijk zwanger is. Hierdoor leef je meteen met Nicole mee. 

Omdat in de familie van haar moeder en in de familie van David, de vader van haar kindje, geen hartafwijkingen voorkomen, vermoedt Nicole dat de afwijking bij haar vader ligt. Nicole heeft haar vader nooit gekend en haar moeder heeft altijd over hem gezwegen. Nu dwingt Nicole haar moeder om eindelijk met de waarheid te komen.

Vanaf dan splitst Corina Bomann het verhaal in tweeën. De hoofdstukken worden afgewisseld tussen Nicole in het heden en Marianne, de moeder van Nicole, in het verleden. Marianne vertelt haar verhaal aan de hand van een fotoalbum. Haar hoofdstukken beginnen elke keer met een omschrijving van een foto. Erg origineel en zo is het ook meteen duidelijk dat het hoofdstuk zich in het verleden afspeelt. Corina Bomann schetst een duidelijk en interessant beeld van de jaren zeventig in Duitsland en Frankrijk en hoe de verhoudingen tussen de twee volkeren dertig jaar na de Tweede Wereldoorlog nog zeer gespannen zijn.

In het begin van het boek zijn de hoofdstukken met Nicole wat storend. Ze halen de vaart uit het verhaal en met uitzondering van de gesprekken met haar moeder, voegen de gebeurtenissen weinig toe. Als Nicole eindelijk het ware verhaal van haar moeder weet en een zoektocht naar haar vader start, worden haar hoofdstukken weer een feestje en kun je niet wachten om te weten hoe het precies zit.

Het klaprozenjaar bezit meerdere verhalen, die op een mooie en slimme manier met elkaar verweven zijn. De belangrijkste personages komen allemaal ruim aan bod en krijgen daardoor voldoende diepgang om ze te begrijpen en met ze mee te leven. De prachtige cover heeft er niet om gelogen. Het is een romantisch verhaal dat zich afspeelt op plekken waar je in het dagelijkse leven niet zo snel zult komen, maar waarvan je het idee hebt dat je er nu toch even geweest bent.

 

Recensie: Het klaprozenjaar – Corina Bomann

Het klaprozenjaar

  • Auteur:

    Corina Bomann
  • Verschenen:

    1 oktober 2017
  • Uitgave:

    ISBN 9789022576939
    Uitgever Boekerij
    400 pagina's
  • Uitgever:

    Boekerij
  • Genre:

    Roman
  • Onze waardering:

             
  • Members waardering:

    1  2  3  4  5 
    (1 stem)
  • Omschrijving:

    Nicole groeide op als enig kind zonder vader en sindsdien droomt ze ervan zelf ooit een groot gezin te hebben. Als ze tot haar grote vreugde merkt dat ze zwanger is, lijkt haar droom werkelijkheid te worden… tot bij een onderzoek duidelijk wordt dat haar baby een erfelijke hartafwijking heeft. Maar zij en haar man noch haar moeder zijn de oorzaak van het defecte gen. Bang en vol brandende vragen gaat Nicole naar haar moeder, die in het verleden nooit over Nicoles vader wilde praten.

    Geconfronteerd met het verdriet van haar dochter begint -Marianne te vertellen: over de jaren na de Tweede Wereld-oorlog en de verbittering over alles wat Duits was die toen heerste; over haar grote liefde uit Frankrijk en de tijd die hen langzaam maar zeker uit elkaar dreef; over de grote eenzaamheid die ze sindsdien elke dag voelde. Nicole, diep geraakt door het verhaal van haar moeder, besluit dat het tijd wordt om de wonden uit het verleden te helen en haar kind een -toekomst te geven, en ze gaat op zoek naar haar vader…

Meer info

Toegevoegd door:

Nieuwste artikelen

  • Als ik je morgen weer zie – Robbie Couch

  • De rivalen – Vi Keeland

  • De gebroeders Maxilari - David Pefko

  • Beers balkon - Jeroen Berkhout

  • Italopop - Vanja van der Leeden

Gerelateerde artikelen

  • Corina Bomann - Het vlindereiland

  • Agneta's erfenis - Corina Bomann

  • Recensie: De Jasmijnzussen

  • Recensie: Winterbloesem

  • Sophia's hoop - Corina Bomann

Zoek in artikelen