Recensie: Houtrot RECENSIE

Recensie: Houtrot - Rinske Hillen

Loyaal ben je tot je dood

Rinske Hillen kiest in haar roman Houtrot de Amsterdamse grachtenbuurt als basis. In 255 bladzijden laat ze zien hoe een redelijk geordende familie één grote puinhoop kan worden. Houtrot is het gedroomde debuut dat door het kleine verhaal veel losmaakt bij eenieder die het leest.

Het verhaal gaat over Bram Wenksterman. Hij woont in zijn grachtenpand, een echt familie-erfstuk. Het enige probleem is de enorme verzakking rondom het huis. Buurman Kussendrager wil dat er wat aan de huizen gaat gebeuren, maar Wenksterman houdt het tegen, wegens gebrek aan geld.

Wanneer zijn dochter Amber plotseling thuiskomt, lijkt zijn redelijk geordende leven nog verder overhoop geschopt te worden. Zijn vrouw Veerle zit in Vogelenzang en sindsdien heeft hij een relatie met haar nichtje Ella. Amber weet van niets, maar zal er nu ongetwijfeld achter komen. Tegelijkertijd verzwijgt hij, samen met zijn vrouw, een ander belangrijk ding voor hun dochter. Ook dat geheim lijkt het einde nabij. 

Houtrot wordt gesierd door een heldere, strakke structuur. Hillen wisselt gedurende haar verhaal tussen onder andere Amber en Bram. Ook Ella krijgt af en toe het woord. Samen vertellen de personages het hele verhaal, waarbij Amber de mogelijkheid krijgt terug te blikken naar het verleden. Op het eerste gezicht lijkt het verhaal traag. Er gebeurt weinig, de vertelde tijd is slechts een paar dagen en de personages komen zeker niet om in het werk of de gebeurtenissen.

Echter, van binnenuit gebeurt van alles en dat maakt de roman krachtig. Hillen haalt tussen neus en lippen talloze thema's en boodschappen ('Mensen maken zichzelf zo afhankelijk. We richten ons voor het geluk altijd maar op zaken buiten ons. Schijnidentiteit, jassen om je in te hullen.') naar boven waar de lezer even over na moet denken: jaloezie, familiegeheimen, eigenwaarde en gezichtsverlies.

Haar personages zijn, ondanks het feit dat ze niet uitgebreid weergeven worden, sterk en uniek en laten allen iets zien wat elke lezer zal herkennen. Ambers twijfels rondom ex-vriend Johnno, haar verdriet als het gaat om haar moeder en haar woede omtrent de relatie van Ella en Bram zijn uiterst geloofwaardig en zullen menig lezer emotioneren. Ook Brams angst controle te verliezen en zo ook zijn gezicht lijkt ook in alles niet bijzonder. Hij weerspiegelt iets wat menig mens kent. Alleen Ella bezorgt je echt de kriebels. Haar 'onschuldige' gedrag krijgt weinig goedkeuring; ze neemt ongevraagd de plaats van Veerle in en doet dit ogenschijnlijk schaamteloos. Echter, zelfs voor haar kun je, door in de geschiedenis te kijken, een beetje sympathie krijgen.

Juist door te laten zien dat het leven van zulke 'gewone' mensen volledig kan ontsporen door geheimen en eergevoel maak je indruk. Het kleine, alledaagse verhaal van Hillen scoort daarbij punten. Houtrot bevat geen grote Weltschmerz, geen moord of doodslag. Echter, de dramatische plotontwikkeling is even effectief, zo niet effectiever. Zij laat zien dat een alledaagse situatie, een ogenschijnlijk evenwicht, niet zo evenwichtig blijkt. Houtrot is het debuut vol verrassing, uniciteit en durf. 

Recensie: Houtrot - Rinske Hillen