Recensie: De dagboeken van Cassandra Mortmain RECENSIE

Recensie: De dagboeken van Cassandra Mortmain – Dodie Smith

Het verhaal: Treed binnen in de wereld van de 17-jarige Cassandra Mortmain: een oude toren hoog boven op een heuvel, een vader, die ooit een boek schreef waar hij heel beroemd mee werd, maar die daarna nooit meer iets op papier heeft gezet, een excentrieke stiefmoeder en een zus... die alleen maar mooi is. Aan het rustige bestaan van de Mortmains komt ten einde als in het nabijgelegen landgoed nieuwe buren komen te wonen. Amerikanen, die steenrijk schijnen te zijn. Moet daar de oudste dochter niet aan gekoppeld worden, zodat alle geldproblemen van het gezin in één klap zijn opgelost? Cassandra zet zelf ook haar eerste schreden op het liefdespad: ze wordt verliefd, voor de eerste maal in haar leven!

De dagboeken van Cassandra Mortmain begint met een geweldig openingszin: 'Ik schrijf dit terwijl ik in de gootsteen zit'. En dan weet je, dit wordt een fantastisch boek om te lezen! Dodie Smith neemt de lezer aan de hand door de drassige weilanden van Engeland, compleet met overblijfselen van kastelen en landgoederen. Het boek is oorspronkelijk in 1949 uitgebracht onder de titel: I Capture the Castle, maar is in 2017 opnieuw vertaald in het Nederlands. In 1954 is er een toneelstuk over geschreven, in 2003 verfilmd en in 2017 draaide er voor het eerst een musical over het boek in de Londense theaters. En als je het gelezen hebt, denk je: en terecht!

De dagboeken van Cassandra Mortmain bestaat uit 3 delen, waarvan bij ieder deel aangegeven wordt hoeveel het schriftje waar ze in schrijft heeft gekost. Waarom ze dit heeft gedaan, blijkt uit het verhaal. Het gezin, bestaande uit Mortmain,de vader, Topaz, de stiefmoeder, Rose, haar zus, en Thomas, haar broer, leven in grote armoede. Cassandra is begonnen in haar dagboek om de dag door te komen, waar ze met veel humor een beschrijving geeft van haar dagelijkse beslommeringen. Ze is een zeer intelligent meisje, met een levendige fantasie. De schrijfstijl is uiteraard in de ik-vorm, wat zeer prettig leest. Wat vaak naar voren komt in het boek is de liefde en vooral bezorgdheid om haar vader. Haar vader zondert zich hele dagen af in het poorthuis, wat onderdeel is van het kasteel. Maar of hij daar aan het werk is aan een nieuw boek, Cassandra krijgt er geen hoogte van. Door de komst van de nieuwe buren, komt er meer leven in de brouwerij voor de Mortmains. En doet het je verhaal af en toe denken aan Pride and Prejudice, wat op een gegeven moment, grappig genoeg, ook genoemd wordt in het boek. Aan emoties geen gebrek in het boek, alles komt voorbij, humor, verdriet, jaloezie, afgunst. 

De dagboeken van Cassandra Mortmain is een regelrechte page-turner, met alle lof voor Dodie Smith! Het is een boek waarvan je het jammer vindt dat je het zo snel hebt uitgelezen, en waarvan je weet dat het een prominente plaats krijgt in je boekenkast om hem nog eens te lezen of uit te lenen.

Recensie: De dagboeken van Cassandra Mortmain – Dodie Smith