Recensie: Montpelier Parade RECENSIE

Recensie: Montpelier Parade - Karl Geary

Montpelier Parade is het debuut van Iers schrijver Karl Geary. Geary, die zelf Ierland verliet op zijn zestiende, beschrijft het leven van de jonge Sonny Knolls die in moeizame omstandigheden opgroeit in een arbeiderswijk in Dublin. Het grote gezin, bestaande uit een gokverslaafde vader, een afgepeigerde moeder en zes zoons met als jongste Sonny, heeft het niet breed. Sonny groeit relatief eenzaam op en kampt met de beperkingen van een armoedig leven en een neiging naar alcohol en tabak. Zijn enige vriendin is school drop-out Sharon met wie hij zo nu en dan een peuk deelt. Wanneer zijn vader werk moet verrichten in de tuin van een welvarende vrouw in een ander deel van de stad, valt Sonny direct voor de intrigerende maar teruggetrokken Vera Hatton. Al snel blijkt echter dat Vera een eigen verleden met zich meezeult wat een steeds donkerdere sluier werpt over haar omgang met Sonny.

Het verhaal wordt verteld vanuit het perspectief van de puberende Sonny. De blik van een zestienjarige op het verloop van omstandigheden veroorzaakt een eigenzinnige en soms ook sombere toon. Het gebruik van de tweede persoon werkt soms enigszins verwarrend, maar zorgt ook voor een bepaalde mate van zelfreflectie vanuit Sonny, die, ondanks de meer dan eens heftige en in zekere zin schokkende gebeurtenissen waarin hij zich bevindt, maar weinig lijkt te vervallen in zelfmedelijden. De personen in Sonny's omgeving lijken vooral gemeen te hebben het Sonny niet makkelijk te willen maken. Sonny lijkt zich in een spiraal te bevinden van constante afsnauwingen en ontsnapt aan zijn harde omgeving door zich klem te drinken wanneer dat financieel mogelijk is. Deze grimmige manier van doen met als achtergrond het druilerige en regenachtige Dublin geeft Montpelier Parade een donker karakter. Dit donkere karakter is bijna illustratief voor de mentale staat van Vera, die in haar teruggetrokken bestaan kampt met een depressie. Vera is een gecompliceerd karakter en ondanks het feit dat ze slechts vanuit Sonny's geromantiseerde perspectief beschreven wordt, krijgt de lezer niet de illusie dat ze perfect is. Sonny denkt echter tegen beter weten in dat Vera nog te redden valt, terwijl Vera de hoop al lijkt te hebben opgegeven. 

Geary beschrijft op knappe wijze het Dublin van de jaren tachtig, de zware omstandigheden binnen de arbeiderswijken en het beperkte toekomstbeeld van de arbeiders. De roman wordt nooit bewust maatschappijkritisch, maar schetst wel een zeker beeld van de omstandigheden. De lezer wordt aan het denken gezet met betrekking tot drukkende kwesties zoals sociaaleconomische ongelijkheid, depressie en alcoholisme. Montpelier Parade kan door het donkere verloop van het verhaal een enigszins deprimerend effect hebben op de lezer. Dit weerhoudt de roman er echter niet van een innemend verhaal te brengen, waarin de lezer mee wordt genomen in de pieken en dalen van zowel Vera en Sonny's eigen levens als hun kortstondige affaire. Dit boek weet te boeien, te ontroeren en hoewel ook regelmatig voorspelbaar, de lezer op het laatste moment nog te choqueren.

Recensie: Montpelier Parade - Karl Geary